incenik salkımsöğüt
neredeyse altın, neredeyse amber,
neredeyse ışık...
II
Kilden davullarını çalıp
yanlış alarmlar veriyor
kazlar.
III
Soylu tavus, uzun pırıltı,
demokratik kümesin önünden
bir alay gibi geçiyorsun...
IV
Ev taşımıyor kaplumbağa
kendi evini yaşıyor hep,
yalpa vurarak gidiyor yolda.
V
Kuru yapraklarla dolmuş bahçe:
hiç böylesine yeşil görmedim
ilkyazda, ağaçlarda.
VI
Çamur parçacıkları,
karanlık yolda,
zıplıyor kurbağalar...
VII
Yarasa, geceleyin
uçuşunu çalışıyor serçenin,
gündüzleri de uçabilsin diye...
VIII
Gecenin kelebeği,
yerleştir çıplak dala
kuru yapraklarını kanatlarının!
IX
Göğün altında bülbül
uçuruyor duasını
tek yıldıza.
X
Parlak ay
yerleşip ağa
uykusunu kaçırıyor örümceğin.
XI
Deniz; karanlık gece,
bulut; deniz kabuğu,
ay; inci.
Kayıt Tarihi : 29.7.2008 19:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Japon şiirinin bariz farklılığını, zarafetini, duygusunu ve anlam yoğunluğunu hiçbir şey ile kıyaslayamayız. Buna rağmen bu güneş ülkelerinin insanları bu dar kalıplarda ne kadar derin düşündüklerini görebiliriz.
Japon şiiri onun resmi gibi doğanın çıplak bir fotoğrafı gibidir. Japon şairi doğayı o kadar soyar ki tekil-bekar bir düşünceye ve sıkı bir duyguya benzesin. Burada insan ve onun düşüncesi her hangi bir şey değildir ancak doğanın ve aşkın ta kendi nakşı! Buna rağmen bu sadelik ve üryanlıkta belki de derinliğin dibine varmak imkansızdır.
...............................
Kelebek
Toprağa düşmüş bir gülberg
kalkıp bir çiçeğin dalına oturmuş
Ah, bu bir kelebekmiş !
Ya Su
………
Sanı
sadece bir kaç zaman yan yanaydık
ve sanıyorduk ki aşk
bin yıl sürer.
Yaka Muki
………..
Zeval
yapraklar yuvarlanarak yelle
kar taneleri gibi kayboluyor
ve o ki zevale gider
benim!
Ken Tson
…………..
Serencam
Biliyordum ki serencam
bir gün bu yoldan geçmeliyim
O halde nereden bilebilirdim
ki o gün bugünmüş.!
Tari Hara
……
Sukut
ve hiçbiri hiçbir şey demedi
ne ev sahibi ve ne mihman
ve ne de papatyalar !
Ri Otava
………
Rüya
evinin kapılarını kapatmıştım
ve kildi de
sevgilim hangi kapıdan girdin
rüyama böyle..?!
………….
Tabut
vakıa gününde tabutumuzu serviden yapınız
ki ölmüşüz servi boylu birinin dağlamasından
Hafız-ı Şirazı (13 asır)
.......
Edepsiz
oturmuş ay'ın altında uzatmış ayaklarını
kimse edepsiz görmemiş, siyah zülüfleri gibi
Mehdi Dijur
............
cesur
kız kulesi’nin orada
güneş batmakta
kendimi cesur biri sanıyordum
ama gözlerime değen ellerim - ıslak
Behruz Dijurian
......
sıradan
kaplumbağa için sıradan bir gün
kelebek için bir ömür..!
ve çöl için sıradan bir sıcak
çiğ için bir ölüm !
Behruz Dijurian
……………
Bilge
ölüm bildiğimiz bir şeydi
bilmediğimiz sevmekti
Behruz Dijurian
(Mezar taşıma - bilgesini kaldırarak)
..........
Çeviriler : bd
Saygılarımla
Behruz Dijurian
FAŞİZM sadece insana düşman değildir.Kendinden başka herşeye düşmandır.Sanata,Kültüre,Doğaya.
Kendinden bulmadığı herbirşeyi yakar, yıkar Faşizm.
Hepimiz hatırlarız.ABD Irak'ı işgal ettiği ilk gün Irak Büyük kütüphanesini yaktı.Kültür değerlerini ateşe verdi.Bu sayfanın daimi Faşistleri,Arap Kurt,Emrah Kurul,Ulvi Ziya,Leopar Ali Akar'ın bu sayfada yaptıkları gibi.Ne zaman gelsem,bu sayfada aynı isimler.
(1871-1945)
Nació en la ciudad de México. Aquí cursó sus
estudios y estuvo algunos meses en el Colegio
Militar. A los 19 años empezó a colaborar en
El Universal. A lo largo de medio siglo escribió
más de diez mil artículos, usando más de una
docena de seudónimos. vivió intensamente la
bohemia característica de los últimos años
del siglo XIX y primeros del XX. En la
Revista Moderna mostró sus cualidades de
traductor. En 1900 hizo un viaje al Japón,
cuyo arte le inspiró algunos de sus mejores
poemas. Pasó varios meses en París (1911-1912).
Intervino en la política. En 1914 emigró a
Nueva York. Don Venustiano Carranza le confió
algunos puestos diplomáticos. Perteneció a la
Academia de la Lengua. Falleció en Nueva York,
siendo vicecónsul de México. Poeta y prosista
distinguido, crítico brillante, llega, por su
devoción a la literatura francesa, a afiliarse
a la corriente modernista.
DE ATLÁNTIDA
Lucen del Ocaso los pálidos cobres
y del mar que duerme, los blancos estaños,
y van derramando perfumes salobres
las olas que cantan con tonos extraños.
De pronto, el mar glauco se ve cristalino,
las sombras palpitan de luz salpicadas
y el alba triunfante de un sol submarino
derrama sus luces en aúreas cascadas . . .
Cual pasa en los claros cielos estivales
la nébula errante de un claro de luna,
pasa estremeciendo los verdes cristales
un delfín de plata con su aleta bruna.
En el fondo tiemblan esbeltas arcadas
de ópalos brillantes y ágatas obscuras . . .
¿Es que, obedeciendo la voz de las hadas,
Atlántida tiende sus arquitecturas?
Silenciosa surge del regio palacio,
como iluminada por luces astrales,
La Nereida rubia de ojos de topacio
y frente ceñida de rojos corales.
Y tras ella nada, jadeante y bronco,
a grandes brazadas, el tritón fornido,
el que airado sopla su caracol ronco
y en las tempestades lanza su alarido.
Aparece luego como Anadyomena,
la de voz que arrulla como dulce flauta,
la fascinadora y ardiente sirena,
la que entre sus brazos adormece al nauta.
En alga marina su frente corona,
su vientre escamado fulgura y radía;
parece una heroica, gentil amazona
que viste armadura de oro y pedrería.
Y pasa nadando silenciosa y rauda,
tendiendo en las ondas sus brazos amantes,
mientras que los golpes de su verde cauda
dejan una estela de claros diamantes.
¡Mísero del nauta que surque esos mares!
la onda está quieta; la noche serena;
los astros esplenden y dulces cantares
modula la brisa . . . Pero la sirena,
al mirar la quilla del bajel errante
que el espejo terso de la mar desflora,
lanzará en al noche su canción amante
y el arrullo dulce de su voz traidora! . . .
ONIX
Torvo fraile del templo solitario
que al fulgor de nocturno lampadario
o a la pálida luz de las auroras
desgranas de tus culpas el rosario...
¡Yo quisiera llorar como tú lloras!
Porque la fe en mi pecho solitario
se extinguió como el turbio lampadario
entre la roja luz de las auroras,
y mi vida es un fúnebre rosario
más triste que las lágrimas que lloras.
Casto amador de pálida hermosura
o torpe amante de sensual impura
que vas, novio feliz o esclavo ciego,
llena el alma de amor o de amargura . . .
¡Yo quisiera abrasarme con tu fuego!
Porque no me seduce la hermosura,
ni el casto amor ni la pasión impura;
porque en mi corazón dormido y ciego,
ha pasado un gran soplo de amargura.
que también pudo ser lluvia de fuego.
¡Oh guerrero de lírica memoria
que al asir el laurel de la victoria,
caíste en tierra con el pecho abierto
para vivir la vida de la gloria . .
¡Yo quisiera morir como tú has muerto!
Porque al templo sin luz de mi memoria,
sus escudos triunfales la victoria
no ha llegado a colgar, porque no ha abierto
el relámpago de oro de la gloria
mi corazón oscurecido y muerto.
Fraile, amante, guerrero, yo quisiera
saber qué oscuro advenimiento espera
el anhelo infinito de mi alma
si de mi vida en la tediosa calma
no hay un dios, ni un amor, ni una bandera.
LAS PROSTITUTAS...
Las prostitutas
Ángeles de la Guarda
de las tímidas vírgenes;
ellas detienen la embestida
de los demonios y sobre el burdel
se levantan las casas de cristal
donde sueñan las niñas...
EL GALLO HABANERO
En el matinal gallinero
con el rendimiento caballero,
en torno a su hembra enreda
el arabesco de su rueda
sin cesar el gallo habanero;
cual blanco albornoz el plumón
envuelve su fiero ademán;
¡por su cresta-fez bermellón
y el alfanje de su espolón,
el gallo es un breve sultán!
Junto a la gallina coqueta,
de pronto su blanca silueta
fija en soberbia rigidez,
como el gallo de la veleta
o el caballo del ajedrez...
Echando atrás el cuello empina;
¡y en enfático frenesí,
rasga la matinal neblina,
sobre el jardín que ilumina
con su agudo kikirikí!
SONETO WATTEAU
Manón, la ebúrnea frente,
la de cabello empolvado
y vestidura crujiente,
¡tus ojos me han cautivado!
Eco de mi amor ardiente,
el clavicordio ha cantado
la serenata doliente
y el rondel enamorado...
¡Ven! el amor que aletea
lanza su flecha dorada
y en el mar que azul ondea,
surge ya la empavesada
galera flordelisada
¡que conduce a la Citerea!
JAPÓN
¡Áureo espejismo, sueño de opio,
fuente de todos mis ideales!
¡Jardín que un raro kaleidoscopio
borda en mi mente con sus cristales!
Tus teogonías me han exaltado
y amo ferviente tus glorias todas;
¡yo soy el siervo de tu Mikado!
¡Yo soy el bonzo de tus pagodas!
Por ti mi dicha renace ahora
y en mi alma escéptica se derrama
como los rayos de un sol de aurora
sobre la nieve del Fusiyama.
Tú eres el opio que narcotiza,
y al ver que aduermes todas mis penas
mi sangre -roja sacerdotisa-
tus alabanzas canta en mis venas.
¡Canta! En sus causes corre y se estrella
mi tumultuosa sangre de Oriente,
y ése es el canto de tu epopeya,
mágico Imperio del Sol Naciente.
En tu arte mágico -raro edificio-
viven los monstruos, surgen las flores
es el poema del Artificio
en la Obertura de los colores.
¡Rían los blancos con risa vana!
Que al fin contemplas indiferente
desde los cielos de tu Nirvana
a las Naciones de Occidente.
Distingue mi alma cuando en ti sueña
-cuando sombrío y aterrador-
la inmóvil sombra de la cigüeña
sobre un sepulcro de emperador.
Templos grandiosos y seculares
y en su pesado silencio ignoto,
Budhas que duermen en los altares
entre las áureas flores de loto.
De tus princesas y tus señores
pasa el cortejo dorado y rico,
y en ese canto de mil colores
es una estrofa cada abanico.
Se van abriendo si reverbera
el sol y lanza sus tibias olas
los parasoles, cual Primavera
de crisantemas y de amapolas.
Amo tus ríos y tus lagunas,
tus ciervos blancos y tus faisanes
y el ampo triste con que tus lunas
bañan la cumbre de tus volcanes.
Amo tu extraña mitología,
los raros monstruos, las claras flores
que hay en tus biombos de seda umbría
y en el esmalte de tus tibores.
¡Japón! Tus ritos me han exaltado
y amo ferviente tus glorias todas;
¡yo soy el ciervo de tu Mikado!
¡Yo soy el bonzo de tus pagodas!
Y así quisiera mi ser que te ama,
mi loco espíritu que te adora,
ser ese astro de viva llama
que tierno besa y ardiente dora
¡la blanca nieve del Fusiyama!
HAIKUS
LA ARAÑA
Recorriendo su tela
esta luna clarísima
tiene a la araña en vela.
EL SAÚZ
Tierno saúz
casi oro, casi ámbar,
casi luz...
LOS GANSOS
Por nada los gansos
tocan alarma
en sus trompetas de barro.
EL PAVORREAL
Pavorreal, largo fulgor,
por el gallinero demócrata
pasas como procesión.
LA TORTUGA
Aunque jamás se muda,
a tumbos, como carro de mudanzas,
va por la senda la tortuga.
HOJAS SECAS
El jardín esta lleno de hojas secas;
nunca vi tantas hojas en sus árboles
verdes, en primavera.
LOS SAPOS
Trozos de barro,
por la senda en penumbra,
saltan los sapos.
EL MURCIÉLAGO
¿Los vuelos de la golondrina
ensaya en la sombra el murciélago
para luego volar de día...?
MARIPOSA NOCTURNA
Devuelve a la desnuda rama,
mariposa nocturna,
las hojas secas de tus alas.
LUCIÉRNAGAS
Luciérnagas en un árbol...
¿Navidad en verano?
EL RUISEÑOR
Bajo el celeste pavor
delira por la única estrella
el cántico del ruiseñor.
LA LUNA
La Luna es araña
de plata
que tiene su telaraña
en el río que la retrata
LA LUNA
Es mar la noche negra;
la nube es una concha;
la luna es una perla...
HONGO
Parece la sombrilla
este hongo policromo
de un sapo japonista
LA GUACHARACA
¿Asierran un bambú en el gradual?
¿Canta la guacharaca?
Rac... Rac... Rac...
LIBÉLULA
Porfía la libélula
por emprender su cruz transparente
en la rama desnuda y trémula
EN LILIPUT
Hormigas sobre un
grillo, inerte. Recuerdo
de Guliver en Liliput...
VUELOS
Juntos, en la tarde tranquila
vuelan notas de Ángelus,
murciélagos y golondrinas.
EL BURRITO
Mientras lo cargan
sueña de burrito amosquilado
en paraísos de esmeralda...
UN MONO
El pequeño mono me mira...
¡Quisiera decirme
algo que se le olvida!
PANORAMA
Bajo de mi ventana, la luna en los tejados
y las sombras chinescas
y la música china de los gatos.
TONINAS
Entre las ondas azules y blancas
rueda la natación de las toninas
arabescos de olas y de anclas.
PECES VOLADORES
Al golpe del oro solar
estalla en astillas el vidrio del mar.
12 P.M.
Parece roer el reló
la medianoche y ser su eco
el minutero del ratón...
PALMA REAL
Erigió una columna
la palma arquitectónica y sus hojas
proyectan ya la cúpula.
SANDÍA
¡Del verano, roja y fría
carcajada,
rebanada
de sandía!
LA CARTA
Busco en vano en la carta
de adiós irremediable,
la huella de una lágrima...
IDENTIDAD
Lágrimas que vertía
la prostituta negra,
blancas..., ¡como las mías...!
Şair köşemize mazhar olmuş.Hayatından ve şiirlerinden yukarıya bir takım kesitler koydum.
Bilgimiz ve görgümüz artsın diye.
Kimbilir ne kadar mutlu olmuştur.Dünyanın en çok okunan şiir sitesinin günün köşesine mazhar olduğundan.Bundan daha güzel bir mutluluk olabilirmi acaba?.
Tabi bu siteyi yurt dışında okuyan yabancılarda var.
Onlarıda ara sıra düşünmek lazım.Her ülkeden şairlere yer vermek güzel bir şey.Birde yazıldığı dilde köşeye asmak gerekir.Bizler ana dilinde okursak daha mutlu olur,serbestmi,hece ölçüsündemi veya başka ölçülerlemi yazıldığını daha iyi anlarız.Ne demiş bir şairimiz.
''ŞAİRLER ÖLDÜKTEN SONRA YAŞARLAR ''
Bizimde bu çorbada katkımızın olması için bol bol yabancı şiir ve şairlere yer vermemiz gerekir.
Hep aynı şairleri asarsak buraya yağcılık gibi olur.
Diğer şair arkadaşlara ayıp olur.
Amerika ve Avrupa Şairler birliği tarafından onaylı seçiciler kurulumuzada ayıp etmememiz lazımdır.Onlar bu işe çok emek harcıyorlar.Körler sağırlar birbirlerini ağırlar.Ahbab çavuş ilişkileri kattiyen olmuyor burada.Yüksek şiir şurası her gün toplanıyor ve puan veriyorlar.On üzerinden yüz.Pardon on.Toplama,bölme,çarpma,çıkarma al sana günün şiir.Çar alıyor bakıyorki görüşe uygun,yayınlayın diyor.Eser önümüze geliyor.
Bir birinden değerli şair arkadaşlarda yorum yapıyoruz,becerebildiğimiz kadar.Hepsi bir birinden güzel yorumlar.İşte zenginlik burada.Köşeye soldan başlayıp okuyanlar şiirde uygunsa aman deymeyin mutluluklarına.Köşeye sağdan başlayanlar bir türlü uygun şiirleri göremiyorlar.Gör şair arkadaşım ,gözlük tak,amuda kalk,palende at,dünya göz hastanesi göz doktoruna git.Derdini anlat.Birde doktor yabancı ise yaşadın.Oku o dilde şiiri yaşadın doktor sana on numaralı hizmet verecek.
Birde şiiri ortadan başlayarak okuyanlar var.Onların şansı 2009 yılına kaldı.Çünkü yıl bitti.Filim gitti.
Eyvah yaza yaza bilgisayarın PİLİ BİTTİ.
Her şeye rağmen bizim için böylesine güzel bir site hazırlayan,yıllardır cizgisini hiç bozmayan,gecesini
gündüzüne katan Sayın CENGİZ EKREM TEYMUR
Beyefendiye,Sayın NESLİHAN OSMANOĞLU Hanımefendiye kalbi sevgi ve şükranlarımı arz ediyorum.Lütfen kabul buyursunlar.
Bizler burada şiirimizin bir yerlere gelmesi için çaba sarfediyoruz.Gönül istıyorki hep bizim dediğimiz ve bizim dostlarımızın şiirleri yer alsın.Ama olmuyor.
Olması için her şairin taşın altına elini koyması gerekiyor.O zaman hepimizin istekleri olur kanaatini taşıyorum.
Eskiden takunyalar vardı,Güzel ustalar yapardı bu sanat eserlerini.Kimi Nalına,kimi mıhına iyi çakardı.
Siz değerli şairlerin zamanını aldığım için çok mutluyum.Bazende böyle güzel şeyler insanları mutlu eder.Hepimiz bu köşede isek ne mutlu bize.
Ne mutlu bizlere.Varlığımızı borçlu olduğumuz
Atalarımız ve Büyük insan ATATÜRK'e,ATAMIZIN dediği gibi,'' NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE''.Kalbi sevgi ve saygılarımı arz ederim.Lütfen kabul buyurunuz.
TÜM YORUMLAR (29)