Dili çözüldü, haykırırdı sessiz sessiz,
Yalnızlık bana dokundu, mısralarım hep tariksiz.
Babasızdı veladeti, içimde bir hissiz,
Her dem ahenkle kafiyelerim yine talihsiz.
Biz ne yapsak seninle bir şiir edemeyiz şimdi.
Son yaprak düşmüşçesine ağaçlardan,
Tan yeri karanlıksa en siyahlardan,
Son Aydın’ında kalkmış gibi naaşı musalladan
Gelecektir bahar, doğacaktır yeni gün ve yeniden edebiyat.
Sancılar içinde kıvranıyor bu çağ delicesine,
Bir kitap verin bana,
Harflerine kimse dokunmasın
Ve biraz ucuz.. Alamayan kalmasın.
Bir şehir verin insanlığa,
Ayazında evsizler donmasın.
Belki anlattıklarımla çatlayacak yoktu bir sabır taşım.
Ama kalemim çok kırıldı, bense doldum taştım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!