Hafriyat Şiiri - İzzettin Coşkun

Harfi harfine bir vahşetlikti
Alınlarda ölüm taşımanın fıkaralığı
Kan ter içinde kıyamete meydan taslama,
hangi kefenin aklığına sığar..
ey kömüre sopsoğuk olanlar..!

Bütün taşlar üstüme döküyordu
ocaklara ateşler tutuşuyordu.
ağıtların enkazında en taşınmaz yükmüş,
bir ocağa yoksulca bir ölümün gölgesi...

yokuş boyunca kömüre kovalandık
uzun sopalar ile kendimize pay arardık
Çok kere yol ücretini anca çıkardık...
Otostop bir beklentinin beşiğine atlardık

kömüre parça parça uzanırken
toprağa parça parça uzananları gördük
ve taş toprak altında,
recmin başka adıymış günahsızlık

Taşla karışık kömür yağardı üzerimize
kimisine bir avuç ölüm
kimisine sadece kömür
payıma şiirin karası düşerdi..