Hâfızlık Aşkı Şiiri - Adil İslamoğlu

Bu gün bir başka telâş var gönül hanemde Hocam,
Kelimelere sığmayacak kadar derin,
Bedenimin taşıyamayacağı kadar ağır bir yük var sînemde.
Bu gün Hıfzımın son gecesi...
Dilimde son Ayet, yüreğimde vahyin kandilleri.
Hıfz ettiğim her Ayet, Rabb’im’in adını fısıldarken ruhuma,
Üşüyorum Hocam, "Ört üstümü Ya Hatice" der gibi üşüyorum.
Zamanın gerisinde bırakıp tüm hayallerimi,
Efendime koşmak istiyorum Hocam, Medîne'de bir seher vakti.
Açılsa bir gün nurdan pencereler, Ashâb-ı Sûffa girse gönül haneme.
Hıçkırıklara boğulsam Hocam, Ağlasam Mescid-i Nebevinin bir köşesinde.
Sonra taş bağlasam karnıma, aç susuz arşınlasam yolları,
Her köşe başında adını sayıklasam Sevgilinin,
İzin verir mi Hocam? Medîne sokakları.
Sabah namazı vakti,
Hz. Bîlal ezan okuyor hocam duydunuz mu? Daveti aşıyor çağları.
Şimdi önümden geçti birer birer O kutlu Nebî”nin can yoldaşları.
Mescid-i Nebeviye doğru yürüyorlar hocam, bir anda etrafı gül kokusu sardı,
Sanki yıldızlar yere inmiş, saf tutuyor Ashâb, önlerinde Âlemlerin Sultanı.
Karışsam aralarına, birlikte yürüsek yan yana,
Beni tanırlar hocam Efendimizin Ashâbı,
Sonra edeple yanına sokulsam seslensem Efendimize,
"Anam babam sana feda olsun Ya Rasûlallah" desem,
Dönüp bana da bakar mı?...

Bana bir kerecik nazar etse o nûr bakışlarıyla,
Pervane olurdum Hocam, dönerdim sonsuza dek etrafında soluksuzca.
Sonra derin derin içime çekerdim,
O mübarek bedeninden yayılan misk kokusunu,
erirdim hocam bir mum misali korkusuzca.
Adımı soracak olsa, Hâfız'ım derdim,
Hıfzımda buldum, hep rahlemin karşısında düşledim seni Efendim,
Ne zaman dersim hazır olsa ilk sana dinletirdim.
Sen olmuş dersen şayet o zaman Hocama dersimi verirdim.
Sonra bir imtihan gelip çatınca bu yorgun bedenime, dûalar ederdim Rabb’ime,
Allah'ım; en sevdiğin kulunun,
Habîb’inin hürmetine kolaylaştır imtihanımı derdim.
Ya Rasûlallah! Ahir zamanda elimde Kur’ân'ım,
Her gün Medîne'de seni düşledim. Gönül hanemde Hâfızlığım,
Gözyaşlarımla Asrı Sâadette o nûr Ashâb’ını seyrettim.
Kalmadı mecâlim, tükendi bitti dermanım, firakınla eriyorum,
Şimdi sensiz yetim bir çocuğum sanki Ya Rasûlallah,
Hep bir yanım eksik mutlu olamıyorum,
Diğer yarım Hâfızlığımdır, onsuz bu fânî dünyada nefes alamıyorum.
Çağır beni Yâ Rasûlallah ne olur çağır yanına geleyim,
Aç susuz Aşkın çöllerinde senin ve dostlarının izini süreyim.
Bir seher vakti Medîne'ye kavuşup ardında sabah namazını eda edeyim.
Görmesin senden sonra bu gözlerim dünyalık hiç bir şeyi istemem,
Nasip olacaksa vuslat Yâ Rasûlallah,
Önce o mübarek nûr cemâlini göreyim, sonra Ashâb’ının omuzlarında
Bir Rabîulevvel ayı Cennet'ül Bâki’ye gömüleyim...