Hafızlık Aşkı 4 Şiiri - Adil İslamoğlu

Dinle Hâfız! Eğer vazgeçeceksen Hâfızlığından,
Bu kadar kolay terk edeceksen sevdanı,
Pişmanlık duymayacaksan eğer bir ömür boyu,
Kapat Kur’ân’ını Hâfız!
Süslü bir kılıfa koy ve yüksekçe bir yere as.
Sonra otur karşısına, uzun uzun seyret en sadık dostunu.
Olmak istediğin yer orasıysa eğer,
Başın sağ olsun Hâfız!
Pişmanlığın kefenin, hüznün tabutun oldu.

Hiç düşündün mü Hâfız!
Nedir seni “Rabb’ine Kul” yapan,
Ümmetim dediğinde nedir seni Peygambere muhatap kılan?
Ölüm, kıyamet, Cennet, cehennem, mîzan.
Değilmi ki daha nicelerini sana, âyetlerinde bir bir hatırlatan.

Dostun belli, düşmanın belli!
İradene tabii kılmadı mı Hâfız, Rabb’in her türlü amelini?
Zamanın rüzgârında sürüklenirken hayatın bir yaprak misâli,
Söylesene Hâfız!
Bu fânî dünyada hangi saatin hıfzın kadar değerli?

Hani kimse görmesin diye uyanıp ağlamıştın ya geceleri.
Hani kimse bilmesin diye susup,
Rabb’ine arz etmiştin ya cümle dertlerini.
Korkuyorum, “Ya yapamazsam!” dediğinde,
Hissettiğin o derin sızı var ya yüreğindeki,
İşte o sızı Hâfız,
Seni Kur’ân'a Mu’Hâfız yapan aşkın ta kendisi.

Deme Hâfız! Dağlar bile kaldıramadı, ben nasıl taşırım bu yükü?
O Allah ki El-Mucîbtir, dûa et verecek sana Ayet Ayet cüzü.
Çilesiz olmaz aşkın demi, dikensiz var etmedi ki gülü.
Sevindiğinde toprak, hüzünlendiğinde tesellidir sana gökyüzü.

Sen gönlüne yaz Kur’ân'ı Hâfız, O Rahmetiyle muhafaza eder.
Öyle bir sevdaya salar ki kulunu, Leyla’sına Mecnun eder.
Lütfeder, “Şefâat Makâmı’nda” niceleri yolunu gözler.
İşte o zaman ölünce kefenin nur, tabutun bir güle benzer.

Vahye muhatap nice kullar gelip geçti bu dünya üzerinden.
Sırrına vâkıf eyledi Yaradan, her biri “gönül erleri”nden.
Bir dûa düşsün yüreğine Hâfız, şol Hizmetkâr kaleminden.
Rabb’ine ulaşırsa ne mutlu, geçip nefs engelinden.
Öyle bir aşka mazhar kıl ki beni Ey Rabb’im, olmasın deminde ayrılık.
Neşvünema bulsun gönlüm nüzulünde vahyin, yanımda Ruhû'l-Emîn.
Öyle bir nura talîp kıl ki beni Ey Rabb’im, olmasın rahlemde karanlık.
Seyran eylesin gözlerim makâmında aşkın,
Önümde Muhammed’ül-Emîn.