Hafize Ana Şiiri - Cemalettin Gündoğan

İstemediği bir evlilik yapıp
Kocadan çok çekmiş Hafize ana
Her talihlisinden türlü nem kapıp
Kendisini yakmış Hafize ana
Hayatından bıkmış Hafize ana

Onda mevsimler kış; yok ki bahar, yaz
Kırkına girmeden saçı bembeyaz
Genellikle hasta iyi günü az
Genç yaşta çökmüş Hafize ana
Kendisini yakmış Hafize ana

Tam on altı saat çalışır günde
İş biter gecenin anca üçünde
Şikâyet etmeden yokluk içinde
Beş çocuğa bakmış Hafize ana
Genç yaşında çökmüş Hafize ana

Kimseye benzemez yaşamı farklı
Daldığında nerde kim bilir aklı
Görmesinler diye herkesten saklı
Gözyaşları dökmüş Hafize ana
Beş çocuğa bakmış Hafize ana

Ömür gelmiş geçmiş kısa yaz gibi
Bakınca görünür bir enkaz gibi
Bütün çektikleri sanki az gibi
Dünyasını yıkmış Hafize ana
Gözyaşları dökmüş Hafize ana

Kader gülmemiş kör kuyuya itmiş
Geleceğe dair hayali yitmiş
Umut kandilinin ışığı bitmiş
Hayatından bıkmış Hafize ana
Dünyasını yıkmış Hafize ana

Kocadan çok çekmiş Hafize ana

Cemalettin GÜNDOĞAN
15.03.2023 / ANKARA

NOT : Şiir "aktarmalı-Dönüşümlü" tekniğine uygun şekilde yazılmıştır.