Hafıza-i Beşer Şiiri - Hüseyin Polat 2

Ey gece!
Ey Kalem!
Ey gözümden kağıda dökülen yalnızlığım!
Neyle onarmalı bu kırıkları
Çatlaklarından sular sızıyor ümidimin
Bir yol yürüyor, bir ben yürüyorum
Hangi sapağa dönsem yol ayrımında
Yeni bir kimsesizliğe sapıyorum.

Gülmeyi kuşlardan öğrendim
Bir gün göçüp gittiler, unuttum
Gönlümde bir gül kuruttum
Belki bir kader
Belki de hafıza-i beşer
Derdine düşünce güllerin
Kendimi kuyularda unuttum.

Ey gece!
Ey Kalem!
Ey gözümden kağıda dökülen yalnızlığım!
Ben kendimi unuttum
Beni bana fırlatıp atanları unutmamak adına
Ben kendimi unuttum.
Bilmem ki
Belki bir kader,
Belki de hafıza-i beşer.