Hafıza Şiiri - Ahmet Bektaş

Hafıza

İçine tükürün ucubelerin!
İnsan ayıpladığını yapmadan ölmez!
Benziyor mu, yoksa aynı mı?
Zaten yaşananlar mazi olur!

Helal, herkese helal!
Haram, sana haram bana helal!
“Hakkını helal et! ”...

Özgürce, dua edin efendilerinize!
Cennet vaat ediyorlar,
Ellerinin altındaki cariyelere!
“Allah, kiminle? ”…

Eşek çok laftan anlamaz,
Kısa, öz; “Deh-Çüş” yeterli!
Öküzler hep trene “Bakar”;
Anladınsa Arap olma!
Anlamazsın, kendini yorma!

Sizin yaptığınız resmen işgal,
Oysa bizimki, kutsal fetih!
Mal-ganimet, vaatler bonus;
“Allah Bizimle! ”…

Aşk, meşk güzel de
“Gaz”ı, “Goz” anladığında
Olmuyor ki koca karı, kız!
İnleyen nameler, mazide kaldı!

“Soy! ”, soymaktan emir!
Soyluluk ne ki?
Şüphesiz asildir soyun!
İnsan ise, suyun!
İnsanlığı örten her şeyden soyun!

Divaneler yakınır, güçlüler “Zalim! ”!
Dalkavuklar övünür! Efendiler “Adil! ”!
Gaz veriyor, yoksa çıkarıyor mu “Ulema”!
Kim takar arifleri,
“Tırnağın varsa başını kaşı! ”

“Dünya fani! ” diyene aldanma!
İnsan, “Zat”en baki…
Önce kendine inan;
Gördüğün, duyduğun eksik;
Kendin bil, kendini bil!

“Geçmişe mazi derler! ”
Gün gelir, unutulur hatıralar!
Gördüğündür, baktım sandığın!
Unutulmaz, o ilk bakış!

Ahmet Bektaş