Hafız Bekir Hocam Şiiri - Mehmet Postallı

Hafız Bekir Hoca diye tanındın;
Vaaz verdin, namaz kıldırdın hocam.
Hep îslâmdan yana tavır takındın;
Din düşmanlarını yıldırdın hocam

Dînî tahsilini gurbette yaptın
Yıllar boyu cemaata anlattın
Şer yolların kapısını kapattın
İzlenecek yolu bildirdin hocam

Hoca torunuydun, hoca oğluydun
Doğru olan neyse hep ona uydun
Ailene, akrabana bağlıydın
Dostluk kapısını çaldırdın hocam

Büyük, küçük demez hatır sorardın
Bir süre görmesen hemen arardın
Mağdurların yarasını sarardın
Birçok gamlı yüzü güldürdün hocam

Soğuk sulu yaylaları gezerdin
İstikamet üzre bir yol çizerdin
Sorusu olanlar sorar, çözerdin
Meseleyi çözüp, kaldırdın hocam

Bütün Yahyalılı sever, sayardı
Bir âlim olarak saygı duyardı
Sıkıntıyı hâl yoluna koyardı
Derin duygulara daldırdın hocam

Bir kuşluk vaktinde gül benzin soldu
Haberi duyanlar hüzünle doldu
Cennet reyhanların çok mahzun oldu
Güzel güllerini soldurdun hocam

Cenazende halkı almadı meydan
Herkes koştu, geldi şehirden, köyden
Birçok öğrenciye dokundu faydan
Her hayrın yerini buldurdun hocam

İki bin yirmi üç, on üç Mart günü
İlimle, irfanla kapattın dünü
Ölümsüz âleme çektin göçünü
Adresi oraya aldırdın hocam

Mevlâ gani gani eylesin rahmet
Şefaatçi olsun Rasül Muhammet
Şahidiz, din için gösterdin gayret
Ömrünü hak yolda doldurdun hocam.

Mehmet Postallı 13.03.2023