Hafız Şiiri - İrem Aslan

Gözlerimin hüznünden sesimin tonuna anlam yükleyen
Kimselerin hissetmediği yalnızlıklarımdan öpen
Bir anne şefkati kadir kıymet bilen
Hafızım sen Allah’ın müjdelediği kul, yol gösteren..

Üzülünce bile gözlerinden Allah’ım diye akar yaşlar
Sen sabredersin her şer’de ,hayır olur bir bir oturur taşlar
Allah’ın yolunda onun rızasıyla yaşamaktır tek mesele der susar
Dilerim bigün Gözlerin mutluluk yağmurlarıyla dolup taşar

Elinin açıklığını yüzüne vurunca saflıkla niteler tanıdıklar
Veren elin alan elden üstünlüğüdür dilinde ezber yıkılmaZ tabular
Alimleri kıskandıran merhametin ilmin ön görüşün var
Kimse görmez ,duramazsın içinde hep göçmen kuşlar

Yürürsün dağlarca tepelerce günlerce hep ileri yürürsün
Tutamaz kimse seni, dilinde zikir ve Ayet el kürsi
Sahili içine aldığında ,geri verdiğin nefesin özgür kız gibi
Sen varken herkeste huzur ,her yerde hep yaz bahar tek mevsim misali..

İyikilerin zirvesi Hafız Hatice olmalı
Annenin eline değil ayağına dolanmalı
Dünya kadar umudunla ,umutsuza çare olmanı
Sayamam eksik kalır,hayata kattıklarının yok matematiksel oranı
İyi ki varsın,Allah’ın sevgili kulu,adı kadar hanım olanı!!
İyi ki varsın.