Hafiften yağmur yağıyordu

Hafiften yağmur yağıyordu
Toprak kokusuyla düşlerimde hüzün geziyordu
Uzun uzun yaşlarla ömrüme aklıma düştün
Hayallerime esen saçların hatıralara musallat oldu

Kadehlere doldukça
Sensizlikle serserice, sarhoşça
Dolaştım sokaklarda
Ağladım kendimle baş başa

Keder kancasına takılı kelimeler
Yine kursağımda
Gece karanlığına
Ve
Ay ışında yansıyan gölgelere
İçimi döküyorum
Veda bile etmediğin parkada
Üşüyen yarınlarıma sarıldım
Boynumu büktüm ağladım

Dolaştım rüzgârın acı şarkılarıyla
Yalnızlığımın hüzzam çığlıklarıyla
Oturdum hasret soğukluk kaldırımlara
Ağladım bir kendime birde öksüz bu şehir’e

Yaşlı gözlerimle çıkardım resmini öptüm
Islattım sol yanımdaki sensizliği
Sarıldım ayrılığın çaresizliğine
Ağladım umutsuz olan sevgime
Nadasa bırakırcasına bıraktın aşkı
Uzaklara
Ayçiçeklerin eğilmesiyle ağladım
Bir telefon çalsa bir korna ötse
Bendeki sensizlik ayağa kalkıyor
Kederle oturup ağlarım
Yarama tuz bassam
Ağlarım
Yanmasam kurusam
Ağlarım
Sensiz sigaramı yaksam
Ağlarım
Ateşi söndürsem ağlarım
Hep ağladım
Artık ağlamayacağım
Bu sensizliğe sana akıttığım son gözyaşım
Artık bende gidiyorum
Sensizliğini alarak çıkıyorum
Son yolculuğuma diyorum
Elveda