Hafife Alma! Şiiri - Mecit Aktürk

Ölüm meleğini hafife alma!
Sanma yolu hergün falana düşer
Takvim yaprakları pek çoktur amma
Gün be gün dökülür, talana düşer

Her kim ki irşâdı iblisten umar
Ölümden öteye gözünü yumar.
Şeytanı dost bilmek, hayatı kumar
Felekten bir gece çalana düşer

Akıl kârı değil sarp yola sapmak
Mevlâdan vazgeçip maddeye tapmak.
Sözü bala banıp, gönüller yapmak
Edepten nâsibin alana düşer.

Menzil müphem ise beyhûde koşmak
"Hedef-gayret" bekler Hakk'a ulaşmak
Rahmân'ı inkârda haddini aşmak
Gaflet girdabına dalana düşer.

Dünya bir han ise düşün, kim hancı!
Kim her derde hekim, kimdir yalancı?
Maksad Mâ'bûd ise, uğrunda sancı
Rahmet deryasına dalana düşer.

Talebim ne bey'lik, ne isme "ağa"
Ne de gündüzüme güneşten şua
Umudum, beklentim Fatiha, dua;
Okumak, ardımda kalana düşer.

"Yer etsin kokusu" deyip iz'anda
Gül sundum "hece"den; hem de hazanda!
Beratı hak etmek, yarın, mizanda
Huşuyla namazı kılana düşer.