Hafif Rüzgarlı Şiiri - Emre Can Bıyıklı

Lapa lapa karlar yağıyordu evlerin damına.
Benimse aklım, kasırganın az önünde,
Durgun, bölünmüş ortadan duvardaki resim sanki.
Gözlerin sadece, benimse titrek dudaklarım.

Gülüşüyor insanlar,
Koşuşuyor kimileri.
Adımlarım yavaş benim,
Yok kolumdan çeken, sen!

Soğuğa inat kahkahalar sokakta.
Ve simit kokusu gelen, köşeden.
Her şey aynı,
Her şey ilk gün gibi.

Ayrıntılar,
Yok, kırmızı eldivenlerin.
Soğuktan kızaran burnun,
Düşme korkulu adımlar.

Her şey tamam,
Simit kokusu,
Gülüşler, bak.

Üşüdü gene ellerim,
Şapkamı da unutum.

Çık gel köşeden,
Susamları dökerek.
Soğuğa inat,
Güneşler saçarak.

Geldiğin gibi hava,
Hafif rüzgarlı, bir o kadar kar var.
...

16 Ocak 2012