Hafif Değildi Şiiri - Suna Aras

Çek sandalyeyi yaklaş biraz
Şöyle dizin dizime sürünsün arada bir
Arada bir iç geçir kıpırdan huzursuzca
Güneşi ufalama yüzümü yerine koy
Gözlerini yerden kaldır bana ver
Etimdeki kokuyu duy
Aşk içinde kımıl kımıl seğiriyor.

Seni sevmişim saklamıyorum
Oturuşum aşk ihbarı kalkışım sana çağrıdır
Ne kadar gizli tutsam yetersiz görünüyor
Sevmişim hem de çok ama sevdiğim
Hangi sözcüğe dokunsam tembel
Hangi renge baksam eksik
Aşk aklıyla yeni şeyler bulmakta şey oluyor
Bir tur daha attı dünya

Parmaklarını oynatma dikkatim dağılıyor

Bir gün düştü ömrümüzden
Çay soğudu hava bulut kokuyor.

Kalkıp gitsem çiçeklere dokunsam
Bir kaç şiir mırıldansam
Türkü düşünsem
Bir şeyler atıştırsam bir rakı koysam
Otursan kadehimin kıyısına demlensek
Göz göze vuruştursak “can cana” diyerekten
Bir günü daha sevdiğim boş geçirmesek.

2

Gökte bulut seni çizer yerde gözlerim
Rüzgârlar güzel kokar senden yanadır
Kıyı ufuk giden tekne seni çağırır
Gel bendeki depremi hiç elleme
Fay hattının kulağı var tanrılar esirgesin
Deniz deyince aklıma Nesrin* geliyor
Upuzun bir kahkaha yarım kalmış bir roman
Su çalmış notlarını fırlamış bir geceden
Anıları ıslanmış.

Yine konumuzun dışına savruldum ya
Unutma kaldığım yeri hatırlatırsın sonra

Gel şu trene binip gidelim
Tek kişilik biletim var
Sen tam şuraya otur gözümün ortasına
Hayat özürlü çocuklarını da besler sevgilim
Beni kendiyle konuşan deli sanırlar nasılsa.

Geçenlerde dolunaya bakarken hatırladım
Sen doğmadan önce sevmişim seni
Ondan çok tanıdıktır teninin huyu bana
Ben yaratmışım
Ağzının içindeki sıcaklığın yerini
Anlamını yüzündeki gölgenin
Görünenin içindeki ikinci seni
Çok iyi biliyorum.

Yar yüzünün rengini tut şahlandırma yüreğini
Sırrını sırrım gibi saklarım nasıl olsa

En yüce noktadayım
Yaratmanın o en son durağında
Dünya bir yanımda sen bir yandasın
Şiir, en iyi huylu aşkımdır benim
Onunla sevişmeden hiçbir şeye dokunma.

*Nesrin Arman (Çevirmen) 1999 Depreminde Derince’de kaybettik.