Hafakanlardan. Şiiri - Ömer Tolgay

Ne mutlu size... Bir de köyü tüketenler var. Köydeki bir avuç yeri şehirde eli sıkışıp yok pahasına satmak zorunda kalan ve bir mezarlık ziyaretinde bile öz köyünde kendini misafir hisseden. Benim köyüm diyemeyen. Belki onların bu acınası hali de bir nasip, bundan da alınacak müsbet dersler var. Dünyada hiçbir nimet baki değil, geçici ve emanet. Aidiyet gerçekte nereye acep? Kendine yeni bir köy bulabilmek de ayrı bir teselli. Ama Allah köyünü, evini barkını, anılarını feda edip sonra orda bir mezarım bari olsaydı diyenlerden eylemesin, yersiz yurtsuz bırakmasın.