Hafakan Düşlerim Şiiri - Muammer Kars

Bir sonbahar akşamı, sensiz hüzün çöküyor.
Yüreğim daralıyor, yaprak sararır durur.
Göçmen kuşlar gittiler, sessizlik gam çekiyor.
İçime bir gam çöker, akşam kararır durur.

Yol ıssız, gece ıssız, gönlümü matem kaplar.
Sorularım anlamsız, tatmin etmez cevaplar.
Ne gariptir, bu günler, hiç tutmuyor hesaplar.
Bir haller var ruhumda sanki kızarır durur.

Ufkumda hafakanlar, ben beni korkuturum.
Söyleyin dostlar bana, nasıl bir yol bulurum.
Önümde yüce makber, takip eder güruhum.
İçim bana gülerken, yüzüm bozarır durur.

Ne haldeyim bilmem ki bu ben benden yabancı.
Sokaklar kuytu, ıssız, sanki çekiyor sancı.
Sevgiler yapmacıktan, bu gülmeler yalancı.
Karanlık gece yerler, her dem bizarır durur.

Dadaşım artık uyan, kara kuru düşlerden.
Sen daha bıkmadın mı yalancı gülüşlerden.
Kendine gel ve kurtul, anlamsız kederlerden.
Baksana kötü talih, nasıl şımarır durur.