Resul, bir gün Ensar’dan bir zatın bahçesinde,
Göz göze geldiğinde, bir deve inlemekte…
Resulullah anlar ki deve apaçık ağlar,
Verdiği bu sıkıntı yürekleri dağlar…
Gözünden akan yaşlar Resule tesir eder,
Resul deveyi okşar gözyaşlarını siler…
Hayvan sakinleşince sahibine yönelir,
Deve hanginizin, der çünkü merak etmiştir…
Ensar’dan bir genç çıkar o, bana aittir, der,
Resul, azarlar Rab’den hiç korkmuyor musun, der…
Deven seni anlattı şikâyette bulundu,
Aç susuz bırakıp yorduğunu savundu…
(2012)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 29.1.2016 00:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hadis No: 1978 Ravi: Abdullah İbnu Cafer’den yararlanılmış olup Ebu Davud, Cihad 47, (2549) ’den bilgilenilmiştir…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!