Hadi yaz ( Düet ) Şiiri - Murat Ülkü

Hadi yaz, bekliyorum,
Hiç mi özlemedin?
Hadi yaz, güldür yüzümü,
Hadi yaz da mutlu olayım.

Adının geçtiği her yerdeyim.
Yazmasam da, sesin içimde.
Gülüşün, bir rüya gibi bende saklı.
Özlemek mi? Bu kalp, sana esir.

Sükûtum, yalnızlığımın çığlığı.
Şimdi, hangi kelime yüzünü güldürür?
Gel de, beni bu sessizlikten kurtar.
Bu acı bitsin, son ver bu oyuna.

Yazmak... Sadece birkaç harf mi sandın?
Oysa her harfim sana çıkan bir yol.
Özlemek değil bu, adınla var olmak.
Bazen en derin özlem, sükûtta gizlenir.

Ne yapsam unutamam o mutlu anları,
Gülüşün, güneş gibi bir yerde bekler beni.
Bu kalp kırık, ama her parçası seni çağırır.
Bir çizgi çiz sadece, o beyaz sayfaya.

O çizgi, ikimizi yeniden birleştirsin.
Gel ve bu sessizliği melodinle boz.
Ellerim titrek, bekleyişim sonsuz.
Sensiz geçen her saniye, ruhumda dipsiz bir kuyu.

O kuyunun dibinde, bir ışık var mı hâlâ?
Yoksa bu sessizlik, son vedamız mı?
Yüreğimde bir fırtına, dışımda rüzgâr yok.
Son bir nefes alayım, gel ki o nefes sen ol.

O sessizlik değil, sözlerin dinlenmesi.
Işık hep oradaydı, senin gözlerinde.
Veda etmek kolay, lakin aşk zor olan.
O çizgi, yarınların en güzel başlangıcı.

Başlangıç... Bir mühür vur şimdi bu söze.
Gel, bu son bekleyişi, en güzel anı yap.
Ruhumun senden başka hiçbir sığınağı yok.
Fısılda adımı, duysun da titrek ellerim dursun.

Mühür, kalbime çoktan kazındı, ey sevgili.
Ben geldim. Ne sesimle, ne de bir satırla.
O beyaz sayfaya çizdiğin çizgi benim.
Biz, bu sükûtu beraberce bir şiir yaptık.

Sükûtum bitti, çığlıklarım da dindi şimdi.
Güneş doğdu, en güzel sabahım oldun sen.
Titrek ellerim, artık seninle huzurun elini tutar.
Sen benim sonsuz şiirimsin, seni yazmak var olmaktır.

Var olmak dedigin, seninle kurduğum bu yeni dünyadır,
Şimdi ne hüzün var, ne de eski bir telaş.
Her harf, senin kalbinden yayılan bir melodi.
Bu şiir artık sadece ikimize ait olan,bizim şiirimiz.

(Birlikte)

Bizim şiirimiz... Ne güzel bir şarkı bu.
Artık ne bekleyen, ne de bekleten var.
Tüm yollar, tek bir kelimede birleşti: 'Biz'.
Şimdi dinle kalbimi; sonsuzluk, tam burada başlar

Ne bir harf eksik, ne de bir nefes fazla.
En gerçek cevap gözlerimizdeki bu yansıma,
Aşk adını verdiğimiz o derin sükût,
Bundan sonra her şey, sadece fısıltıyla konuşur.

Fısıltın, ruhumun bildiği tek lisan.
Zaman durdu, dünya döndü de ne fayda?
Biz, bu anın içinde, birbirimize yazıldık.
Göğsümdeki bu atışlar, senin son imzandır