illa insan batmalı martıların çığlıklarına
hani kırıntısını verirken ekmeğinin
kaç kez
oysa kaç kez
ekmeğimden böldüm verdim
aç kalmayı göze alarak…
işte o martı
bak o martı
son ekmeğimden bir kıt ısıran...
parmağında...
ne olur sev onu...
hani nankör kedi
valla bak aha orda
bankın üstünde
bize bakan
turuncudan gayrı gözleri
şimdi tut ve uç...
denizin öte yanı uzak ülke...
aslında dilenen hayatındır ortalıkta
illa da yalnızlığa yaslayıp öyküsünü...
hadi şimdi bırak gitsin gökyüzü
nasılsa vurulacak düşler...
Kayıt Tarihi : 18.12.2009 19:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)