Örselenmiş aşkların kısırdöngüsünde
Bağırtılar koptu dörtbir yandan,hayvanlıklardan
Nice ışıklar söndü bağrından yaratımın
Sancılar ölüme doğru anlamsızlaştı ansızın
Garip bir sıkışmışlık yaşam
Herşey nefesin kokusunda doğuma doğru
Sahtekarlıklar aynı yöne doğru anlamsız
Yediverenler yalnız değil birbirine artık
Hayyam sarhoşluğu bizimkisi yaratana doğru
Kara değil artık sevdalar,yanılsama
Bir ben vardım gecenin bağrında yalnız
Bir de o demenin çıkışsızlığında
Yuvarlanma artık durda bak gökyüzüne,gecenin bağrına
Her yıldız bir tükenmişliğin umut ışığı
Dön kendine,dön yaratılışına
Bil,kendin ol içine...
Kayıt Tarihi : 11.2.2006 16:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!