Hadi Oradan! Şiiri - Mehmet Akif Güngör

Kendi hâlime yanarım zannetme beni.
Ben sana yanarım, hırsın sarmış bedeni.
Güya akıl verir; ölüm var dersin, ölüm.
Ölüm var da, sen neden böylesin be gülüm?

Yırtıcı gibi koşup oraya buraya.
Daldın her yere, menfaat araya araya.
Sanırsın kazık çakacaksın dünyaya.
Bir de akıl veriyorsun, hadi oradan!

Kendini bulunmaz Hint Kumaşı sanıyor,
Gaflet kazanında benlik zehrin kaynıyor.
Kodaman görünce oran buran oynuyor.
Adamım diye gezersin, hadi oradan!

Bir makam ararsın, göz önünde gezerek
Garip şöyle dursun, yoldaş burjuva gerek.
El pençe durup da gülersin gevrek gevrek.
Fırıldakların hasısın, hadi oradan!

Hak yolunda yürünen yol hep çilelidir.
Bu yolda çekilen çile en güzelidir.
Düzlük arayanlar sencileyin delidir.
Birde akıllıyım dersin, hadi oradan!

Açılır kapılar, girersin bir aradan.
Sınıyor seni bilmiyor musun Yaradan.
Sevinir, atlarsın helal, haram sormadan.
Eğriyi doğru sanırsın, hadi oradan!

Rıza-yı İlâhîdir, bizim işimiz de.
Adalettir; ayımızda, güneşimizde.
Çelme takar senin gibiler peşimizde.
İşin gücün hile senin, hadi oradan!

Dahası var da, edep müsaade etmez.
İnan söylenenler sana az bile, yetmez.
Zaten sana ne söylesem de hiç fark etmez.
Utanmayı da bilmezsin, hadi oradan!

Gün gelende can defterini dürdüğünde.
Azrail usulca yanına geldiğinde.
Lafı eğip bükmeyeyim, yani öldüğünde.
Yandım Allah yandım dersin! Hadi oradan!