Son cemrede düştü bak.
Haykırmak için daha ne kadar bekleyeceksin içindekileri?
Bu sefer konuşmanın tam sırası...
Şimdiye kadar susmak ne kazandırdı ki sana zaten?
Hâlâ neden duruyorsun kafanın dikine gitmek için?
Boşalt nefretini, bıkkınlıklarını ortaya öylece.
Yağmalayan yağmalasın işte.
Oluruna bırakmaktan vazgeç her şeyi.
Ve imdat fişeğini ateşle bir an önce...
Artık gereksiz sorulara kafa yormadan,
Kalan yılları daha fazla anlamsızlaştırmadan,
Ötesine berisine bakmadan,
Sıfırdan başlayıp her şeye,
Yeniden tutunmalı yaşama.
Bu sefer geçmişe dönüp bakmadan,
Geleceği çok fazla takmadan,
Şimdiye dair planlar yapmadan,
Temize çekmeli hayatı sil baştan.
Önceden olduğu gibi çok fazla ağlamadan, kırılmadan,
Biraz bile olsa gülmeyi unutmadan,
Bir şeyleri kaybetmekten korkmadan,
Bir yanlışı yolcu edip,
Doğru olma zamanı tekrardan.
Artık kimseyi hayatına karıştırmadan,
Yalanları ağzına bulaştırmadan,
Alnına kara çaldırmadan,
Boş sözlere kulak asmadan,
Dünya hangi yöne akıyor aldırmadan,
Kendin için yaşama zamanı geldi.
Hadi ne duruyorsun, koş ona...
Bu sefer canın ne istiyorsa onu yaparak,
Yüreğini tekrar başkasına açarak,
Doya doya onun gözlerine bakarak,
Ellerini onun ellerine kenetleyerek,
Uzun uzun dudaklarından öperek,
Masaya yumruğunu vurup seviyorum ulan diyerek,
Yeniden birini sevmenin vakti.
Hadi ne duruyorsun,
Aşkın mevsimi geçmeden koş ona...
İbrahim Akşak
Kayıt Tarihi : 13.3.2019 07:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!