Budur, hayatın gerçeği gülüüüm!
Buda işte içimdeki, matem günü,
Sende yaşayan, kendimin ölümü...
Yırtıkla yamalı, varsın bana kalsın;
Atlas ipek libaslar, hep tümü sana...
Hüzün, kırık kalp, yine benim olsun;
Sevinç, sevgi sevda, ne varsa senin...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla