Hadi Kalk Gel!... Şiiri - Döndü Dülger

Hadi kalk gel!
Bulutlar gri duvağını örttü,
İkindi yağmurları bak ufukta göründü.
Hadi kalk gel!
Çocuklar gibi nefesimiz yettiği yere kadar koşalım.
Hep gözyaşımızla karıştırdığımız yağmurları,
Bu defa kavuşmamıza şahit tutalım.
Hadi kalk gel!
Hasret kaldığımız yılları da yanına al gel!
Islanmak serbest,
Sözüm söz unutmadım,
Üşüyen ellerini avuçlarımda ısıtayım.
Sobayı yakmak senden,
Tavana yansıyan ateşinde,
Yudumlayacağımız kahveler benden.
Hadi kalk gel!
Hayallerimizin de elinden tut gel!
İlk defa kendimiz için yola çıkalım,
Sen ve ben göz göze gökkuşağını gökyüzüne asalım,
Islak toprağı kahkahalarımızla kuruturken,
Alacaklısı olduğumuz mutluluğu,
Bizde doyasıya yaşayalım.
Hadi kalk gel! Henüz vakit varken.
Hadi kalk gel! Vakit sona ermeden!....
Döndü Dülger