Hadi gülümse Şiiri - Yorumlar

Yüreğe umut dolduran ışıltılı bir şiirdi...

Okur okumaz MOZANLA BİR DAMLA SEVGİ radyo programına yolladım ve gecenin 23.59 unda yayının bitmesine 1 dk kala okundu...Sevgili Mozanın sesine ve yüreğine de yakıştı doğrusu...

Kutlarım değerli şairim Abdurrahim bey...

Nurdan Ünsal

:)

tebrikler
namık cem

Bu şiiri yeni asıldığı Onsekiz Temmuz gecesi okudum. Şiirin sonu 'ağlamak en kolayı diyordu'
Gülümse diye başlıyordu. Zihinsel olarak yorgun gün gecesiydi. Gülümse diyordu, şöyle rahat, usulca. Aynaya gidip numara yapacak değildim.
Onun adı sırıtmak olurdu.

Gülümse diyor şair. Acının sınırı vardır. Nokta konuldu mu orada kalmalı. Artık zırıldama. Yola devam.

Salonda üzüm salkımı salt beyaz ışıklarım, duvara yaren kırmızı ışığım, kırmızı halımda beneklerim... Antremde fazlalıktan arınmışlığın sakinliği. Mutfafımda yalancı da olsa süs meyveleri .Bu evde bu kaçıncı geçen bahar ve yaz. Pencerem açık, perdem kıpırdadı nereden geldiği belli olmayan hafif bir yelden. Önce yüreğim sonra yüzüm gülümsedi. Karşı apartmanın balkonunda mırıldanan bir aile. Eski hatıralar bu kadar yeter.Kuzgun sokaktan hidroforunun çöp sıkıştırırken zorlanan sesi gelen çöp kamyonu. Çöpçülerin neşeli bağrışmaları. Evet çöpçülerin çöp toplarken neşeli bağrışmaları. Gülümsedim.

Sodama biraz elma suyu koydum biraz da limon sıktım. Limonu sıkınca soda köpürdü coştu taştı, beni utandırdı. Gülümsedim. Sonra bir buz attım trink diye. Suya düşen buzun çıtırtısına gülümsedim.

Ge etme/bu kez gülümse/hatırım için demekteydi şair. Banyoya koştum aynaya baktım, gülümsedim.
Hakikaten şimdi yakıştı işte.

Suyu açtım. Okşadım. Oynadım. Serindi. Yüzüme çarptım. Elmalı, limonlu coşkun sodadan buruk bir yudum aldım. Sular akan nurlar diye söylendim, gülümsedim. Çarptım tekrar yüzüme. Ayaklarımı suya tutttum sahil serinlği tadı alsın diye, gülümsedim.

'Aslında tüm sokaklar çıkar/yıkıverirsen, kendi ördüğün duvarları' Ve o çalınacak kapı.. Çıkış kapısı. Hadi çal.

Yakışan balkon kapısıydı. Çalmaya gerek yoktu çıktım dışarı, balkona. Ağaç dalları kımıldıyor, yapraklar gecenin loşluğuyla sorunsuz görünüyor. Merhametli bir bozkır sıcağı gecenin yarısında. Koca apartmanlar bile halinden memnun. Dimdik ayaktalar. Gökyüzüne çevirdim başımı, en parlak yıldızlar durmadan gülümsüyor, utandım, bir yıldızlar kadar olmak vardı, gülümsedim.

Başucumda şiirler, kitaplar... Yeni yıkadığım çarşafım, yorganım, gül verneliyle kokulandırdığım.
Yakında yine yorgunluk kokmaya başlasalar da tututuyor elim ayağım. Suya atlar gibi atladım. Gülümsedim. Ne rüyalar gördüm uyuduğum yerde. İki ayrı yastıklı. Eksiden yekpare olurmuş, o yüzden tek yastıkça kocayın derlermiş. Gülümsedim. Fırlatıp attıp yastığın birini odanın öteki köşesine. Gülümsedim. Nefesimi dinledim. Şirimi biriki makalemi okudum. Kapattım ışığı dağları ve gökyüzünün sessizliğini düşündüm. Yan bahcedeki sarmaşıkların arasından ara sıra konuk olan bir gece böceğinin sesini duydum. Gece böcekleri pek sevmiyor şehirleri. Yine de ara sıra tatlı tatlı ötüyorlar inceden. Gülümsedim.

Hadi gülümse dedi şair. Gülümsedim.

duvarlar..
hem korur bizi dış dünyadan
hapseder hem aralarında..


selamlar..

sokaklar bilmecedir gülüm

gülümse

dene ne olur bu kez
yık duvarları

ağlamak en kolayı

öyledir usta kutlarım saygılar

biliyormusun
aslında tüm sokaklar çıkar
yıkıverirsen, kendi ördüğün duvarları
ya da illaki bir kapı vardır
varsa çalmaya yüreğin

ne güzel demişsiniz her kapının açılabileçeğini hadi gülümseyelim hep birlikde...tebrikler