İçimde yıkılmaz sandığım dağlar erirdi sen bana geldiğinde,
ve fırtınalar diner,rüzgar susardı senin gülümsemelerine
geçe şairleri susup sabahı beklerdi sesinle
hadi sen gülümse,gülümse ki içimdeki çocuk yeniden şenlensin
Bunca yıldız varken gece neden karanlık olur Sevdiğim
Kucağın sıcacıkken ruhum sensiz neden üşür bilemedim
Oysa alışık olmalıydı yalnızlığa,
Kaybetmeyince insan bilmezmiş elindeki nimetin kıymetini.
Murat DoğanKayıt Tarihi : 19.1.2009 00:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!