Hadi gülümse! Şiiri - Mehmet Sarıkaya

Artık kahrına katlanacak sabrım kalmadı
Bir yaprak gibi düştün gözümden
Sen tükettmeden ömrümü
Ben bitiriyorum bu sevdanın zulmünü

Şimdi yaprak dökümü mevsiminde ömrüm
Ve bir yaprak gibi kopuyorsun içimden gülüm
Kahrından bu kararım
Ne yapsak neyi değiştirmeye çabalasak oluru yok gülüm

Sanki hoyrat bir fırtınada barınaksızım, savunmasızım...
Kararımdan ötürü ne çok pişmanlık duysam da
Bu şehirde seni bensizliğe mahküm etmeye mecburum

Kırılsa kalbim ellerinde
Bir kristal gibi parça pincik olsa
Bir o kadar bu halin içinde sen de olsan
Üstüne üstük sevdalılar bana düşman olsa
Mecnun ebedi uykusundan irkilerek uyansa
Leyla bizim için kabrinde secdeye kapanıp yalvarsa yakarsa
Bir ağıtta Aşık Veysel tuttursa
Romeo kıtaları aşarak rüyalarıma girse
Nesiller ebedi uykusundan uyansa
Oluru yok gülüm
Ben seni istemeyerek de olsa
Bu şehirde bensizliğe bırakmaya mecburum

Tufanlar silsilesinde bu karar
Bir medcezirin okyanusları aşıp
İçimde hayat bulmasına ön ayak olsa gerek bu karar
Ebedi arzunun zihnimi meşgül etmesine
Bir müddet androit misali yaşamaya
Bir köşeye çekilip bir ağıt tutturmaya
Binlerce kere iç geçirmeye
İçin için sebepleri sorgulamaya
Sorguladıkca kendimi bulmaya
Ve kendimi buldukca hayata gülümsemeye
Yeni bir limana temkinli yaklaşmaya
Tavında dövülen demir misali şekillenmeye
Şekillendikçe seçim yapabilmeye vesile olacak bu karar
Bu karar benim doğumum senin de umudun olsun gülüm
Hadi gülümse hayata
Bak ben gülüyorum dünlerimize

06.10.2004
23:55
çrş