Hadi Gül Yüzüme Şiiri - Ramazan Teke

Yoruldum...
Avaz avaz haykırıp duyulmamaktan,
Anlaşılmamaktan ve hep yanlış anlaşılmaktan.
Elimi uzattıkça itilmekten,
Yargısızca infaz edilmekten yoruldum.

Önemsedikçe önemsiz olmaktan,
Her zaman ilk vazgeçilen olmaktan,
Duygularımın hiçe sayılıyor olmasından,
Hakir görünmekten, dışlanmaktan yoruldum.

Yoruldum...
Sevip sevilmemekten,
Güvenip güvensiz görünmekten,
Sadık olup aldatılan olmaktan,
İçten içe yanıp sönmekten.
Değer verip de,
Hak ettiğim değeri görememekten yoruldum.

En çokta, kendimden yoruldum,
Güçsüzken güçlü görünmekten,
Doğru olmadığını bile bile,
Aynı yalana inanıyor olmaktan,
Mutsuzken mutlu görünmekten,
Ölüyorken iyiyim demekten,
Hüzün gemisinde,
Üzüntünün içinde,
Acıya gülüyor olmaktan yoruldum.

Artık,
İnanmaya, aldanmaya,
Yeniden güvenmeye,
Kendimi bulmaya,
Bulsam da yaşamaya,
Gücüm kalmadı artık.
Elveda, ey hayat!
Yaşarken gülmedin ya yüzüme,
Ben her şeyden vazgeçmişken,
S/onsuzluğa giderken,
Hadi gül yüzüme.