Hadi Git Şiiri - Salih Çelik

-Hadi git, demiştin bana,
Bir akşam üstü,alaca karanlıkta.
-Hadi git.
Vakit geç olmuş,zaman daralmıştı.
-Hadi git, demiştin;
Saatler vuslatı vurduğu andı.

Oysa gitmek gelmiyordu içimden,
Adımlarım isteksizdi,kafam dopdolu.
Aniden çıkıverdim.
Yağmur götürüyordu İstanbul’u;
Peşinden ben gidiyordum.

Rüzgar okşuyordu, kızaran yanaklarımı
Dudaklarımı dişlerim ısırıyordu.

Ama sen;
Yüreğe oturan sevdamız vardı,
Bilmedin..
Buz dağlarını eritecek ateşimiz
Görmedin.
Çekip gittim bir alacakaranlıkta,
İçim sızlıyordu,
Duymadın.

-Hadi git dedin bana,
Bir akşam üstü
-Hadi git.
Saatler vuslatı vurduğu andı.
Öyle isteksiz..
Öylesine acemiydi ki adımlarım,
Yürüdüğüm yollar bile utandı.

Şimdi… Çamlıca dayım..
Boğazı seyrediyorum,yapayalnız.
Ilık bir rüzgar esiyor;
Dalgalar kıyılara vururken,
Damar bir şarkı,
Yakamozlarla dans ediyor.

Yürüyorum arkama bakmadan
Bir seni unutamam diyordu,
Birde ben ağlarken gittiğini.
Soğuk adam!
Birde ben ağlarken gittiğini.

Bir seni unutamadım bende;
Birde…
-Hadi git,hadi git
Dediğini.

Şimdi…
Bir haziran akşamı ve,
İstanbul’a yağmur hala yağıyor.
Ve ben hala Çamlıca’dan,
Boğazı gözlüyorum.
Deli dolu sevdaların adamı oldum.
Olur olmaz zamanlarda,
Hep seni özlüyorum.

Korkuyorum…
Yine o şarkı çalacak,
Ve; aklıma yine sen düşeceksin.
Ben üşüdüm diyeceğim,
Sen…,
Bana küseceksin.

17 haz 2006