Hadi Git Şiiri - Rahman Fidan

Belki ilk gördüğümde
Kömür karası gözlerine,
Kısaca sana bakmamalıydım
Belki defol git demeliydim
Ama yapamadım…

Sen çocukluğunda mıknatıs yutmuşsun
Ben evet bende bir demir parçası sanki,
Çekiyordun beni kendine,
Bende sen ben oluyordun,
Alamıyordum gözlerimi gözlerinden…

Çünkü ben eğreti sevdalarla sevmedim seni
Ben sana benliğimi adadım
Kaderimi bağladım
Varlığında çiçeklerim açtı
Yokluğunda hep ağladım…

Yüreğimi ortaya koydum
Yokluğunda varlığında
Düşümde ve hülyalarımda
Hep seni sevdim sevdim sevdim…

Umuttun bana ışıktın
Yarınımdın hayatımdın
Kimi zaman yürekte köz
Kimi zaman aşımda tuz
Kimi zaman ufkumda göz…

Seni ben zehir zemberek gecelerde
Yanımda olmasan da
Varlığını hissederek sevdim
Seni en dağınık halinle
En şımarık halinle sevdim…

Şimdi gidiyorsun…
Git be kadın git…
Bir daha dönme…
Gidişinle öldürdün bendeki seni
Git bir daha dönme be kadın
Nasıl olsa anlamadın seni nasıl sevdiğimi….