1968 yılında mardin/kızıltepe de dünyaya geldim.ilkokul tahsilimi,bulunduğum yerde okul olmadığından birinci sınıfın ilk yarısında kesmek zorunda kaldım.hayatı kendime hiç acımaz buldumsa da darılmadım.bılakıs hayat dolu olduğuma ınanır,tüm gereklerini hep yapmaya çalışırım.yerli yabancı yazar ayrımı yapmadan her alandan okurum.şiiri çok sevdiğim halde pek okumam zira esinlenmekten korkarım,kopyadan rahatsız olurum.
Bir bahar mevsimiyle geldin
iri yağmur damlalarıydı bereketin
ritmik vuruşlarıyla senfonini dinledim
dizelere döktüm eşsiz tablonu
illede duyurayım şair yüreklere
doğarken bindiğim jetse eğer yakıtı elbet bitecek!
dün gitti,bugün andır,yarın mechul belkide gelmeyecek!
neyin savaşındayız senide benide zaman öğütecek!
us,lan peynir niyetine yediysen ekmek hazmedilmeyecek!
kınıyorduk atayı kardeşine kıydı,saltanata rekebet edecek!
Aşk2
Aşkı sevdik aşkı seçtik.
yokluğa düşmanolduk hep varolduk.
varlık kalsın yokluk ölsün aşk varolsun.
ahh istanbul
hendekler kazıldı yoluma
ve zincirler altın boynuzuna
taş duvarlarla kesildi yolum
vazgeçmedim,geçemem şehri eyyubum
Telaş endişe! ramazan ın ilk günü ben ise metris te!
Korku gibi korkulardan korkmuyoruz metrisin duvarlarından
Biz biliyoruz yeminimizi heyyy toprağın işçileri
Ve ant içerek ay a söylüyoruz türkümüzü korkmadan.
Korkmuyoruz metris in duvarlarından.
dostlar,yoldaşlar ve insanlar!
suspus olmuşum nice vakitler oldu epey zamanlar.
şimdi feryamdımdır bu kızmayın dostlar.
artık kelimelerim isyan yahut uryan oluyorlar
ekabirler TAİSle sefahat sürüyorlar.
Selam sevgili sana bulutların içinden!
mutlulukla beraber mutluluğum sessizce!
heyecanla beraber heyecanım seninle!
kaderimle beraber kaderimiz birlikte!
selam sevgili sana bulutların içinden!
şu yürek senle atıyor âl gülüm benim
gülüş bin umut,bakışın kalbimi dağlıyor
şen olsun gülüm kristal gözlüm
şu yürek senle atıyor âl gülüm benim
gecem yok,gündüzüm soluk
sevmelerim delişmen yanımdan mı.!
anlatabilecek imgeleri bulabilsem ah.
ellerimin tuttuğu kalem tutuşurda.
bilemezler mürekebin âl'a boyandığını.
vuslatın acı özlemine dair akar.
ZAFERE GİDEN YOLDA TAŞLAR HER ZAMAN ÇOKMUŞ
DÜŞMEDEN AYAKLANMAK BİR OKADAR ZORMUŞ
TAŞA KIZMAK NE MANA UFKU GÖRMEK GEREKMİŞ
UFKA DALIP GİDERKEN YERDEKİNİ BİLMEKMİŞ
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!