Hadi Gel Nefes Ol Şiiri - Cafer Akyol

Sen yoksun yanıyor yüreğim
Bir su damlası ol
Ferahlat beni
Neler çektim bir bilsen
Sen olmayınca
Ruhum bedenimden habersiz
Kafesteki kuş misali
Dolandın durdum deli gibi
sensiz her şey anlamsız
Sen olmayınca can olmuyor
Yarım kalıyor canım
Bu kalp her atışında
Sen diye çarparken
Güzel dediğin yüreğe kıyma
Bak şimdi çok ağrıyor sol yanım
Nefes alamıyorum boğuluyorum
Biliyorsun ilacı sende
Gökyüzüne baktım da
Yıldızlar sana benziyor
Çok güzel parlıyorlar
Bana gülümsüyorlar
Tıpkı senin gibi
Yeryüzündeki benim
En parlak yıldızım
En kutsal varlığımsın
Dedim ya kuruyan gözyaşlarımın
Her bir damlası
Kristal parçalarına dönüştü
O kristalleri sana
Kocaman bir öpücükle yolluyorum
Nerelerdesin ne olur
Gel de
Bir şelale ol yüreğime ak
Seni göremediğimden
Kara zindanlardayım
Gördüğüm
Konuştuğum
Her insan
Her baktığım yer sensin
Yoksun ya
Bir yalan oldun
Sanki hiç yaşamadın
Yoksa ben mi öldüm
Sesim duyulmuyor
Duyuramıyorum
Yoksa yaşananlar bir hayal miydi
Kocaman bir yalan mıydı
Yalanı mı yaşadık
Onu bilmem ama
Her gün başıma ağrılar
Biraz daha saplanıyor
Dikenlerin içinde
Yalın ayak yürüyorum
Göğsümde yanan alevler
Canımı yakan yokluğun
Nefesimi kesen sessizliğin
Yüreğim paran parça etti
Deli rüzgâra seni sordum
Umuda umutsuzluğa da sordum
Sormam gereken her kapıya gittim
Konuştum gıyabında her şeyle
Sorulmayacak yerler bile sordum
Ne olur yeter
Çık ortaya aydınlat karanlık dünyamı
O güzel yüreğinle
Bunu bil ki güzel gözlüm
Ne sabrım nede gücüm kaldı
Hayalinin sevmekten inan ki yoruldum
Göz pınarlarımda kurudu
Ne akacak bir damla yaş
Nede dayanacak sabır kaldı
Hadi gel müjdeler ver
Yüreğinde tutsak kalmış bu cana
Hadi gel nefes ol
Nefessiz kalan canına
Hadi gel
Ne olur
Hadi gel nefes ol