Hadi gel... Şiiri - Mustafa İsmailoğlu

Akreple yelkovan gene üstüste geldi,
Odamı aydınlatan gece lambasından,
Kalemin yansımasıdır yazdıklarım.
Elimde bir kağıt,masumluğun simgesi, beyaz,
Diğer elimdeyse bir kadeh içki yudumladığım,
Radyomda hüsranı anlatıyor alaturka,
Ve Zeki Müren 'yine seni seveceğim' diyor.
Sen,
Sen gömülmüşsün yastığında karanlığa,
Bense hayallerde ve geçen güne sitemdeyim.
Kaç kez yaşarki insan ayrılığı?
Kaç kez?
Yada hüsran mıdır hep sevginin yaşattığı?
Neden ağlamaklıyken iki göz,
Bir yerlerde gene de ağlatanı arar?
Veya karanlık neden,
Sevdiğinin oyunlarını oynar?
Başka oyun bilmezmi bu karanlık?
Odamı inatçı senin gibi?
Sigara dumanı bile senin huysuzluğunda.
Ben üfledikçe, dumanı gelip yaşartıyor gözlerimi.
Üstümde ıslanmış kazağımı gören de,
Başka birşey sanar,
Hani ağlıyorum falan.
Ağlamıyorum desem kim inanır?
Elimdeki kadeh,
Birkaç damla gözyaşı attı desem?
İnanmazlar di mi?
Sen de inanmadın.
Peki,
Deki ağlıyorum kime ne?
Yada kim engel olabilir ki gözlerime?
Ben bile laf geçiremezken.
Sen mi?
Güldürme beni.
Yatağından bile kalkamazsın sen.
Yorganın sıcaklığını bırakıp,
bedenimi saran soğuğa bile sarılamazsın.
Hadi gel o zaman.
İstediğimden değil.
Sana sarılmak mı? Asla.
İçimi ısıtman mı?
Gece lambası ısıtıyor zaten.
Hiç özlemedim ki seni.
Ağlamamı sarhoşluğuma ver sen.
Merak ediyorum sadece,
O kadar inatçımısın diye,
Gel desem çıkar gelirmisin diye.
Gel hadi.
Nedir bu yalanlar furyası?
Kimi kandırıyorum?
Hadi gel de bir kerecik sarılayım sana,
Kafan göğsümde uyu bu gece,
Okşayıp saçlarını, uyutayım seni.
Elimdeki içki birkaç damlada senin kazağına atsın,
Hadi gel,
Gelde durmak üzre bu kalbim,
Biraz daha hızlı atsın.
Yaşamam için,
Kendim içinse namertim.
Sevdiğimden mi?
Asla
Hadi gel.