Hadi Gel Şiiri - İsmet Bozkurt

Hadi Gel

Gönlümdeki hicranın yaşayan son neferi
Kanatlanıp göklerde uçuluyor hadi gel
Erteleme sulh için çıktığın bu seferi
Bir nefeslik zaman yok göçülüyor hadi gel.

Sen artık çıkamazsın kalbime mühür vurdum
Bir Ceylandın dağlarda yoluna tuzak kurdum
Arıyorken meçhulde karşında dildâr durdum
Aşk iksiri bu gece içiliyor hadi gel.

Dualarda göz yaşı gönüllerde paktık biz
Gökyüzünü kaplayan yıldız kadar çoktuk biz
Tufandan çıkıp gelen bir vardık, bir yoktuk biz
Kör maziden el ele kaçılıyor hadi gel.

Gözlerin medeniyet bakışın kâbe yolu
İlkbaharda yeşeren öz yurdum Anadolu
Çıkardım geçmişimden hazan vuran her yılı
Badireler dört mevsim seçiliyor hadi gel.

Sevmek miydi zor olan ne usandım ne yıldım
Düşmem ömür boyunca gül dalına takıldım
Zulüm etsen de artık cevr’ini mübâh kıldım
Vuslat denen köprüden geçiliyor hadi gel.

Kader deyip geçemem feleğe darılırım
Pes etmem yetti artık sevdama sarılırım
Günahımsa bu benim yanarak kavrulurum
Mutluluğa son perde açılıyor hadi gel.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)