Hadi Gel Şiiri - Emin Çelimli

Hiç çalmazdı kapım
Unutmuştum zil sesini
Duvarlarla konuşuyordum hep
Senin yaptıklarını
Onlarla paylaşıyordum derdimi
Onlara anlatıyordum içimdeki Seni

Ne beklediğim
Ne bekleyenim vardı şu koca dünyada
Ayazlar içinde yaşıyorum
Özlendiğimi bilmiyorum ama
Özlediğimi çok iyi biliyordum
Bir de kimsenin bilmediği yürek sızımı
Bilmezdi kimse çektiğim çileyi
Bir tek geceler şahitti
Sadece senin için gözlerimden akan yaşlara
Hiç çalınmazdı kapım
Unutmuştum zil sesini
Öylece özlemle yaşıyordum içimdeki Seni

Gündüzler bir şekilde geçiyordu
Her akşam güneş gurupta
Mehtabı seyrederken huzurla batıyordu
Akşam kızıllığı yüreğimdeki yangın yeri sanki
Gel bir de bana sor o anı
Sensizlik yedi bitirdi bu canı
Ben değildim inan
Günler geceler yaşıyordu bu hayatı
Hiç çalınmazdı kapım
Unutmuştum zil sesini
Öylece yaşıyordum içimdeki Seni

O da ne korktum
İrkildim birden
Kapımın zili çaldı
Yoksa öyle duymak mı istedim tam anlayamadım
Yok, gerçekmiş bir daha çaldı uzun uzun
Hiç tahmin etmiyordum bir daha çalınacağını
İnan ki bir an sen olmanı geçirdim aklımdan
Senin olmanı istedim kapının önünde
O’ dur inşallah derken
Dizlerim titredi kapıya yürürken
Bir yandan istiyordum
Bir yandan da nasıl kabul edeceğim bilmiyordum
Yaptıkların
Vedasız gidişlerin geçiyordu gözümün önünden
Her şeye rağmen seni ümit ediyordum yine de
Allah’ım bu ne yaman çelişki
Bu ne yaman sevgi
Sende böyle sevseydin
Sende böyle sevseydin eğer
Düşer miydik bu hallere
Ne kadar zaman geçti bilmiyorum düşünürken bunları
Can havliyle toparladım kendimi
Aynaya baktım heyecanla
Düzelttim üstümü başımı ceketimi
Epey zamandır açılmayan kapımı
Hafif gıcırtıyla araladım
Heyecanla karşıya baktım seni görmek umuduyla
Gözüm yere ilişti
Kan çanağına dönmüş
Sanki pişmanlık yaşlarıyla dolmuş gözlerine kilitlendi gözlerim
Ne zamandır buradaydın bilmiyordum
Af dileyen gözlerin kurşun gibi deldi geçti içimden
Dayanmak mümkün mü?
Bir zamanlar beni yabancı gibi bilsen de
Bir vedayı bile çok görsen de
Oysa sen benim için aldığım nefesimdin
Yüreğimde hiç öldürmeden yaşattığımdın
Kalk tutun bana
Girelim içeri
Kapım sonuna kadar ömrümce açıktır sana
Unut geçmişi
Ben affetmek istemesem de
Yüreğim affetti seni
Gel mazimizi değil
Konuşalım yarınımızı
Artık zaman dar mevsimse sonbahar
Tamamlayalım yarım kalmış aşkımızı
Yaşayalım öksüz kalmış sevdamızı
Hadi gel gel hadi
Beraber kapatalım gözlerimizi.