Hadi Dön Yüreğine Şiiri - Erdem Gümüş 2

HADİ DÖN YÜREĞİNE

Hani o gidişin var ya

alel acele

elveda bile demeden.

Arkandan bir tas su serpemeden kayboluşun ?

İşte,

o çok koydu bana yâr,

Mıh gibi !

Şaftım kayık,

omzum da sola yatık girdim evimize...

şirazem darmadağınık,

saçlarım tarumar salkım saçak,

salya sümük burnum

Bulgur bulgurca gözyaşlarım....

boncuk boncuk

ortalık da döklüm döşek darmadağın

aynı ben.

Toparlanmaya

ve toparlamaya çalıştım hırsla,

Neyi nereye koysam yakışmadı kimse yerli yerine...

sanki herşey ya mudaraydı, ya da,

“eğreti gelin”

vazgeçtim.

Ayaküstü bir sigara altı yapayım derken

sokak kedileri gibi tırmalayıp durdum mutfakta

bi orayı bi burayı..

“Ortalık kel Ali'nin bağı” sanki

yemeden çıktım.

Gecenin karanlığı yavaş yavaş üzerime çöktüğünde

perdeleri çekip

camdaki şelvemle konuşmaya başladım...

Deprem mi var,

iki kişilik miydi bu koca şehir?

Bu kadar mı gürdü sensizliğin sessizlik çığlıkları

Korku silüetinde mi gezerdi

yalnızlık,

Toparlanmalıydım..!

Rahmetli annemin sık sık “yalnızlık Allah'a mahsus”

“ O' na yakışır “

dediği

geldi aklıma

içim titredi birdenbire...

Annemin bu sözüne, ”ben varım ben” dediğimde

O ,

“Bana damdan düşen gerek hay oğlum” derdi

her seferinde..

Haklıymış !
S/onsuzluğun lakabıymış yalnızlık

onunla ilk kez tanışmanın karabasanlığıydı

üstümdeki besbelli

Yüzüme sırıtıp, yüreğime bastığı kahkalarla

sinsice “merhaba” derken sol yanıma

Nasıl da

"fiyakası yerindeydi yalnızlığın."

İşte bir de,

bu çok koydu bana yâr.. !

Tek başıma gücüm yetmiyor...

Hadi dön

Gel de müşterek katili olalım şu yalnızlığın yâr
Bak,
trenin kalkışına dörde iki kala
Halâ zamanın var.

KUL FİGANİ

İZMİT

02.01.2013