Hadi Çocuk Şiiri - Ercan Yavuzer

Hadi çocuk, Sobele, seni tüm oyunlarda öldürenleri. Sayı saymayı bırak, Saymakla biter mi zannediyorsun ayrılıklar! Sayma... ... Köşebaşında saklanan sensin, Kendini de tükür duvarların o soğuk aklına. Belden aşağı küfürler yağdır, Dilinde yağmayı unutmuş sevgiliye... Hadi çocuk, Gör hepsini ve tükür isimlerini, Kolunla, alnının seviştiği o karanlık kuytuya. Dön yüzünü kendinden, Saklama onları, senden saklandıkları yerden. Dön onlardan aklını ve çek git bilmesinler saklını, Paran yetiyorsa bir genelevin koridoruna, Bir kadın bul, Küfret, sevişme, Dön yüzünü senden gidenlerden, Gösterme yaranı... Hadi çocuk, Dibini görmedi kimse, hiçbir ön sevişmenin Zaman kaybetme, Uzarsa seviş getirmelerin, Uykuya kalırsın, Ve hiçkimse bulamaz seni, Sobelendiğin yerden... Hadi çocuk, Çık o namuslunun kucağından, Git, kendine bir kadın bul, Sana aşktan bahsetmeyen, aşk nedir bilmeyen. Dön yüzünü,dilini,aklını,sancını Tüm sevilme uykularından. Bir sözcük bul ve bir heybe, Doldur, doldurabildiğin kadar Ama dikkat et! Gebe bırakma, Senden arta kalan hiçbir yalnızlığı... Ercan YAVUZER