Hadi buyurun Şiiri - Asya Gülgün Özkan

Kapı aralık
Oysa ocaktaki ateş
Zinciri kuşanmış eşik

- Gönüllü köle saçı uzun

Demişti ki bir kadın
Bizdik, bizi bilen sinsile iz
Bizi bilen biz, hiç bilemedik ölümlü olduğumuzu...ne?

Bu yüzden mi çoğalarak büyüdü hep ellerimiz..
Gözlerimizde geçmişten kalan yangınların külleri,
Omuzlarımızda bir türlü eskitemediğimiz aşkların küfesi,
Of kanandık bizsiz...

Kapandı kapı, acaip, sessiz
Oysaki ocakta hala ateş siz
Ocağın eteğinde kırpılmış bin yıldız

- Hala mı gönüllü saçı uzun

Diyordu bir başka kadın
Salınmıyor artık o artık bizden
Bir omuzdan bir omuza güzel, o ömrün kömür karası azalmaları
Hala ıslak, kurumayan kınalarımız...bundandır ya mora çalar bizim yamalarımız...

Demirden bu kapı
Bu yüzdenmiş hiç yıkılmadı, kimsesiz.
Oysaki tüten buram buram özlenen sıcak, o ocak
Karındı karıncaydı. Of közdü alev, issiz

- Bitti değil mi dedi kadın, o döl yangısı
Karnımızda dokuz ay sancısı...Ezilen, eksilmeyen bilindik kasık kanamalarımız....
- evet dedi ya bir diğeri, ah! ! !

Bizdik,
Evet ya bizdik, hani o sizden çıkıp
Cehennemden gelendik hep!
Üstümüze giyindiğimiz doğrunun abası...
Öpmedik hiçbir yalanı dudağından ağız dolusu, biz dostça aldanan.

Kirlenen...

Bilemediniz cennet ayaklarımızın altındayken kanadı bizim topuklarımız...
İçimiz; kanrevan...
Hiç bilmediniz. Bilmediniz işte.... Biz ölemeyenlerdendik...

Adımdık...Acım/aydık...
Karanlıkta aydık, aydık biz...
Aklı kapıda, aralık...