Hadi be.. Şiiri - Hüseyin Demircan

Uzunyol sokaktan tuttum odayı
mahalle sakini bilmez modayı
İsmetpaşa o taş işe yarıyor
altına sandalye çekte ko dayı

orjinal eşyalar çok pahalılar
gasteden perdeler karton halılar
bulaşık süngeri para israfı
çorapla sileriz çünkü pis rafı

ufak aksaklığı canı sıkmasın
çok şükür yeter ki Gökçek yıkmasın
hela da su akmaz ev de her bela
misafir olsa der " sanki Kerbela"

melanet yapı da çok çürük kapı
hırsız az itmesin yutarsın hapı
en fazla yüklenir piknik tüpünü
bulacak değil ya altın küpünü

usulen daldırsa bile levyeler
çimentosu zayıf kalkar evyeler
salar gıcırtılar zemin döşeme
hırsız sen olup gel korkup işeme

emanet duruyor üstün de tavan
sadece bacadan geliyor havan
pencere teneke ile çakılı
caponun değil bu Türk'ün akılı

olmasın üstün de şu sarı ışık
zindan mı ev mi bu zihnin karışık
eşikten korkarak kedi bakıyor
fırça yer ceryanı kim çok yakıyor

akıyor yağmurda damlıyor çatı
sabretmek nezdim de evliya katı
kurtuluş ümidi belki de yaza
şimdilik benzemez bu baht beyaza

bazen su kovandır bazen leğenin
şu teneke her iş başı eğenin
ters çevir geç otur masa yan aşır
açık ağzı ile çöpleri taşır

dışarda şen şakrak sokağın içi
çıkayım de taşlar mahalle piçi
seçilmez duvarlar isten karadan
garipler hamisi sensin yaradan

fani dünya da tek olsun mekanın
her gün aşını ye tere rokanın
tıkanır boğaza yenen lokmalar
bilhassa kenef yan çok pis kokmalar

dalar diken olup başını yastık
ilk fırsat ev eli kurana bastık
isterse ebatı bir mezar kadar
hadi be olamaz bundan daha dar..