Hadi Bana Kendini Anlat Şiiri - Şeyda Bo ...

Kapanması gereken bir
Işığın pişmanlığı olamaz
Beklenecek bir umut kalmadığında
Aslında bütün ışıkları söndürmüş olursun
Ve sen, sana gelmeyenden
Vazgeçmiş olursun

Aşkın sarmaşığına dolandım
Artık o kadar karışık ki her şey
Bana nefes olacak bir umudum bile yok
Güneşten bu denli uzak, bizi tüketir
Işığı unuttuğumuz gün, kendimizden de vazgeçeriz

Yıllardır peşim sıra gelen
Sessiz çığlıklarımda, kalbimi sorgulamaktan yoruldum…
Senin adın aşk kalbim, doğumdan ölüme
İlk nefesinden, son nefesine, tepeden tırnağa
Aşk ile doğdun aşk ile öleceksin

Hangi ışığın karanlığına kapılırsan kapıl
Sen, sen olmaktan vazgeçemezsin
Sen aşk olmaktan reddedilemezsin
Sen kalbinden ve kalbinin umut olmasından cayamazsın
Sen her nefeste aşk her nefeste umut her nefeste ışık
Sen aşka bülbül olan Şeyda’sın, unutma…