......Hadi, Ak…Başka Göllere…Doğru......

Âsi serçem,
gölgeler uzamaya başladığında
ay zayıf ışığıyla yalarken tepeleri
çocuğun elindeki çaresiz serçe gibiyim
göz göz,nefes nefes korku olmuş…
….
ateş rengi bir tedirginlik sürmeye başladı bedenimde
senden ayrı kalmanın hüznü yamanmış arabesk bir gülüşün
yansıması dudaklarımdaki;
kırık dökük…
sabahın seherinde bir kördüğümüm
hüznümün çizgilerine hayatımın gölgeleri düşüyor
bir rengini daha yitirecek gülüşüm bu gidişle
tozlu hayatın kırıntıları arasında
bu engin,bu ıssız kalabalıklar içinde solacak bu hayat
gitme zamanı geldi belkide
üstümden birkaç “sıfır” geçti
hayat “süzgeç” yaptı beni
kendimi enflasyon rakamları gibi hissediyorum
çözülemeyişimdeki yorgunluk ıslak gözbebeklerimde şimdi…
yüreğim sığmıyor,
sığamıyor bu kente
aynalarımdan dökülüyor mavi yüklü zer tanelerim
düş kırıkları batıyor nefeslerime
farklı bir güne ağlar gibi boyun büküşümdeki teslimiyet…
bu sahte hayatı yenisiyle değişmek,
kopmak istiyorum..
bırak kaybedeyim Seni…ak içimden..!
âsi nehir gibi…
kalbimin sismik titreşimleri algılamıyor artık seni…
hadi, ak….başka göllere…doğru…
bende Sensizliğe “nefes” alayım