Hadi Şiiri - Nazım Çetin

Gün doğmuş,
ışık düşmüş ise karanlığıma.
Uyandır beni hadi! .

De ki,
Yetmedi mi, ölümün bu arsızlığı
ses öldü, düş öldü, gün öldü
dirilme vaktidir hadi!

Hayat öylesine bir savruluş olsa idi.
Yaprak gibi rüzgarda savrulmak mana olsa idi
Düş kurmaz, umut etmez,
beklemezdik belki.
Yollarına düşür beni hadi!

De ki,

gel
bir daha ,
bir daha dokunalım sevdanın o muktedir tılsımına.
Dokunalım ki
kansın tabiat,kansın insan
aşk denen serabın mutluluğuna

Durma hadi!

öyle bir sevmek ki bu

öyle deli gibi istemek
öyle sonsuz bir bekleyiş ki

Uyandır beni hadi.!