Hadi Şiiri - Mehmet Kızılırmak

İnanıyorsun bana, öyle değil mi?
Sıkı tut o zaman elimi.
Atlayıp gidelim en yakın vapura.
Ortancalarını da merak etme sen;
Tanrı hiçbir canlıyı muhtaç bırakmaz.
Seninkileri de sular.
İnelim gideceğimiz üçüncü limanda
Her neresi olursa olsun, orası işte.
Beklide yağmurda yağar şansımıza.
El ele koşarız sokaklar boyu.
Hem kimseciklerde tanımaz ki bizi.
Ben sana üşürsen çayda ısmarlarım, merak etme.
Oturur bir köşeye bakışır, içeriz.
Sen bana seni anlatırsın, gözlerinde buna dâhil.
Ben de sana beni.
Aynalara da bakmayız, yaşarız hep öylesine.
İster yavaş olur adımlarımız, ister hızlı.
Nereyi istiyorsan söyle,
Getirir seni oraya gönlüm dümeni.

İnanıyorum, inanıyorsun bana.
Başka türlü böyle bakmaz bu gözler.
Sahi ya, şimdi şu kuşlar kadar özgürüz,
Öyle mi?
Öyleyse bilmeni isterim:
Bu senin eserin.
Çünkü yıllardır ben:
Hep aynı gözyaşına saklanıyordum.
Bir türlü düşemedim gözden.
Oysa şimdi bir kahkaha kadar şenim.
Yanımdasın sen, daha ne olsun.

Hadi tekrar binelim vapurlardan birine.
Bir dahaki durak neresi olursa olsun.
İstersen pamuk şekerde alırım sana.
Tamam, tamam çocuk musun ki sen?
Hadi tut o zaman elimden,
Atlayalım şu denize.
Yüze yüze de gideriz gideceğimiz yere.
Yoruldun, hadi uyu şimdi biraz,
Bende uyuyacağım.
Uyuyup, uyandım.
Geç kalmışım…