Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sarmadı yârini yabancı kollar
Kapkara çıkıyor açtığım fallar
Ne kadar uzasa, karışsa yollar
Bulurum demiştin, bulsana hadi
Harika...
Bu ne güzel bir şenlik...
Kutlarım Mücella hanım yüreğinize sağlık...
Saygı ve sevgiler....
Bir sazı eksik notalar üstünde
Akort etmek istemez
Sol Fa Mi Es'de Mojörde
Şefim sabır kalmadı, işaretini ver hadi.
Sevgime temeldin, aşka umuttun,
Yaşam sevincimdin, gittin unuttun,
Kalbime girerek, beni uyuttun,
Acı çekiyorum, vursana hadi... ........ Nafi Çelik
Bir dörtlük de benden, diyerek, size katılıyorum.
Tüm katılımcı dostlara ve size yürekten tebrikler...
Paylaşım bu olsa gerek.
Tam Puan + Ant.
Sevgilerimle....
Nafi Çelik
herzamanki gibi harika dizeler...tebrikler...teşekkürler....
HARİKA BİR ÇAĞRI ŞİİRİ OLMUŞ .. SEVGİLİYE SESLENİŞ. HER ZAMANKİ GİBİ MÜSTESNA VE OKUNAN KENDİNİ OKUTAN BİR ŞİİR. VE DOSTLARIN KATKISI DA Bİ BAŞKA GÜZELLİK OLMUŞ KUTLARIM EMEĞİNİ DOST.. YÜREĞİN SOLMASIN TEŞEKKÜRLER PAYLAŞIMINA SELAM VE SEVGİLERİMLE ...10..P
Dost katılımlarla taçlanmış çok güzel ve samimi bir şiir...
Usta kaleme teşekkürler.........saygılar
Sana yetişmek ne kadar zormuş,
Her şiirin bir başka gönül koymuş,
Yaktın Beni, Dem Bu Dem sormuş,
Yazarım demiştin, yazsana hadi…
elinize ve yüreğinize sağlık,
size eşlik etmek ayrı bir incelik...
Diğer şiirleriniz gibi bu şiirinizi de hayranlıkla okudum...Verilen sözlerin tutulması dileği ile.
Tam puan+ant. Saygılar...
Hanımefendi
ŞAHANE bir şiirdi. Akıcı ve melodik. Kutlarım ALKIŞLARLA gönülden. Tam puan gönül defterimden.
Ayağıma kader pranga taksa
Fırat’ı aşarım çılgınca aksa
Ferhat’ım, Elmadağ karşıma çıksa
Delerim demiştin, delsene hadi
Tebessüm kokulu bitimsiz saygılarımla...
_____________Âlimoğlu___________
Delişmen sevdiğim, nerede kaldın
Gözümün yaşını silsene hadi
Belki de yeni bir sevdaya daldın
Gelirim demiştin, gelsene hadi
Sarmadı yârini yabancı kollar
Kapkara çıkıyor açtığım fallar
Ne kadar uzasa, karışsa yollar
Bulurum demiştin, bulsana hadi
Ayağıma kader pranga taksa
Fırat’ı aşarım çılgınca aksa
Ferhat’ım, Elmadağ karşıma çıksa
Delerim demiştin, delsene hadi
Dalında pıtırcık, güne doğmamış
Bülbüle aşkından boynun eğmemiş
Kan kırmızı güller, el-göz değmemiş
Alırım demiştin, alsana hadi
Dikenli tellerden çevrilse örgün
Kapansa kilidin, çekilse sürgün
Unutmuş olsan da kapını bir gün
Çalarım demiştin, çalsana hadi
Tükettim sabrımı, göründü dibi
Adını zikirden kuruttum lebi
Koynunda ömrünce ziynetin gibi
Kalırım demiştin, kalsana hadi
Mücella Pakdemir
mücella hanım ;
bu harika sevgi şiirini okuyan her dem beklenen o yarin gelememsi mümkün değil..
sevgisiyle dolu yüreğinizin sesi olan bu harika çalışmanızı beğenerek okudum.. kutlarım saygın akleminizi...tam puan 10..akçaydan selam ve saygılarımla..ibrahim yılmaz.
Bu şiir ile ilgili 139 tane yorum bulunmakta