Güneş kızılca öperken dağları
Sıcak bir rüzgar sarar yamaçları
Bahar tonunda akan tüm suları
İnsanca sevmek, haddini bilmektir.
Ormanın yeşili, havanın nemi
Şevk verir, gönül yapar bozmaz seni
Unutmamak gerek asıl vereni
Yaşamın tacı, haddini bilmektir.
Haddi aşma, bir gün sen de erirsin
Ne kadar zengin olsan da fakirsin
Edep hayatında yoksa hakirsin
Edebin başı, haddini bilmektir.
Yiğit insan, çıkar için eğilmez
Tavuk verirken asla kaz beklemez
Sınır ihlal etmez, Hakk'ı incitmez
Şerefin özü, haddini bilmektir.
Sanatçı değerlerle alay etmez
Fikrini sunar edebi terketmez
Örnektir millete oyuna gelmez
Sanatın tezi, haddini bilmektir.
Her bulut görev bilir ağlamayı
Toprak hasretle bekler ıslanmayı
Rabb'im nasip et, bize uslanmayı
Görevin adı, haddini bilmektir.
Kul dediğin ibadetten yorulmaz
Sevabı bilir günahta boğulmaz
Gerekirse ölür, kefen sorulmaz
Adamın hası, haddini bilmektir.
Fırsat verme Rabb'im hep öldürene
Kadın, çocuk her an taciz edene
Kanun faydasız seni bilmeyene
Kanunun adı, haddini bilmektir.
Kayıt Tarihi : 14.4.2011 00:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)