Haddinden Fazla Yakıştın Bana

Ne düşler büyütmüştüm ben,
Baştan sona senin süslediğin,
Bir çoçuğun bayram hediyesi gibiydin bende,
Öylesine özel, öylesine mutlu eden.
Bilmedin, bilemedin belki de.
Gözlerime bir kez baksan yeterdi,
Sen böylesine benken,
Görmeliydin sana büyüttüğüm bu sevgiyi!
Dilsiz kör şair gibiyim şimdi;
Senden öncesi de yok, senden sonrası da.
Muhtemelen çıldırmak üzereyim.
Biliyorum,
Yokluğun bana yaramıyor.
Daha önce de tatmıştım bu duyguyu,
Sahi bu senden yana kaçıncı vuruluşum? ...
Şimdi hangi mevsimin çiçeğisin bilmiyorum,
Sende var mıydım, yok muydum bilmiyorum,
Bilmeme fırsat bile vermedin!
Ben sana su gibi berrakken,
Sen bana hep yağmur oldun,
Darma duman ettin her defasında.
Şimdi teselli niyetine bu sigaram,
Sahi senin için bırakmıştım değil mi?
Şimdi senin bıraktığın yerden başlayacağım hayata,
Yani en baştan, en dibinden,
Yani vurulduğum yerden,
Kırıldığım yerden...
Oysa nice düşler biriktirmiştim senden yana,
Şimdi birer birer yerden topluyorum!
Affet beni ömürlük gülüşlüm;
Seni haddinden fazla sevmişim;
Haddinden fazla yakıştın bana...