Haddimi Bilemedim Şiiri - Şükrü Metin

Ummanın dibine batırdı beni
Sabır deryasında yüzen sal iken
Keder,gam,ızdırap bitirdi beni
Yemyeşil yapraklı civan dal iken

Kör şeytan ters yöne dönderdi yönü
Uçuruma çıktı yolumun önü
Çileyle yoğruldum Hakk'ın her günü
Gönül bağlarında gonca gül iken

Kibir batağında çirkefe battım
Nefise aldandım gaflete yattım
Yüz yıktım dostlara kaşımı çattım
Yüreğe haz veren tatlı dil iken

Sevgiyi bırakıp sitem okuttum
İlmek ilmek, nakış nakış dokuttum
Yılan akrep gibi zehir akıttım
Ağzımdan dökülen sözler bal iken

Kanatsız halimle havada uçtum
Kem sözü durmadan ortaya saçtım
Şaşırdım küfürün kapısın açtım
İnsanlığa doğru giden yol iken

Her tür ibadetten geride kaldım
Öfkenin kibirin esiri oldum
Hüda'nın verdiği rızkı az buldum
Onun yarattığı aciz kul iken

Bakmıyor selvi boy kalem kaşına
Yatamadım o musalla taşına
Boşuna geçirdim ömrü boşuna
Mevla'mın verdiği zaman bol iken

Celâllenip birden bire parladım
Onun yarattığı kulu horladım
Şeytanın atına bindim turladım
İlimle irfanla hasbihâl iken

Martaval uydurup atmıştım nara
Atmışım kendimi ateşe kora
Metin-iyim derki yüzlerim kara
Sevgi ırmağına baraj göl iken

Bu şiirimi haddini bilmeyenlere ve nefise,iblise yenik düşüp Yüce Yaradan'ın hükmünü değilde kendi hükmü ile yaşaya çalışanları anlatmaya çalıştım Kendimi onların yerine koyup içinde bulundukları hali nacizane dörtlüklerle arzetmeye çalıştım