gece en kıvamlı siyahındayken kalemi kağıda akıttığımda bir hesap çıkarttım hayattan alacağım vereceğim varmı diye.kalemimin karası kadar kara idi netice.dibe kadar borçlanmışım hayata.hacze müsaitsiz görülmüş yaşamım.öyle şans eseri gelmişim bu güne.azalmışım elbet noksanlığım ile utana sıkıla çıkmışım sokağa.alnımda yazmıyor ya kimseler anlamamış yetersizliğimi.kimse anlamamış ama ben ele güne karşı çırılçıplak göstermişim suretimi.kah gülmüşler palyaçoymuşum gibi kah acımışlar berduşmuşum gibi.ne kalmayı becerbilmişim ne de gitmeyi gecenin kasveti düşmüş kahvemin kıvamına dilim mayhoş akılm bir hoş gönlüm sarhoş olmuş bir fincanın etraında gecenin ışığı ile kapanmış gözlerimin gerçeği üzerimde tiril tiril yalnızlığımın ferahlığı.açın ışıkları yalvarırım sevmedim bu karanlığı...
Tamamını Oku
