Haçlılar... Şiiri - Ulvi Ziya

Haçlılar'ın belâları kaç asırdır başımızda...
Birleşmiş kâfirlerle çarpıştık her savaşımızda...
Üçü,beşi,yedisi,ittifâk ederek geldiler;
Hiçbir gâvur devletini,tek görmedik karşımızda...

Askeri çok,silâhı çok; karnı toktu,sırtı pekti...
Kana susamış canavar oldukları bir gerçekti...

Müslüman; fethettiği yerin halkına, hoşca baktı...
Haçlı istîlâ edince, oluk gibi kanlar aktı...
Hilâl Hakkın emrindeydi, Salip şeytanın emrinde;
İblisle ortak olanlar, hep kan döktü, yıktı, yaktı...

En birinci gâyeleri; altun, gümüş toplamaktı...
Demir zırhlara bürünmüş, çoğu askeri korkaktı...

Devirler geçti aradan, çınar büyüttü bir rüyâ...
Saf îmânlı, temiz kalpli, Osmanlı 'nın oldu dünyâ...
Kaç çeşit gâvur gelse, hepsini birlikte, yendiler...
Her çerisi bir arslandı, başbuğu sanki evliyâ...

Aman dileyen düşmana, aslâ, kılıç çekmediler...
Ve büyüklük taslamayıp, ALLAHÜ EKBER dediler...

Tam üç asır, üç kıta; huzur ve güven diyârıydı...
Aydınlatan, KUR'ÂN nûru; esen,rahmet rüzgârıydı...
Haksız hüküm verip yakan, engizisyon yoktu orda;
Som insanlık, saflık, mertlik, insanların mîyarıydı...

Pekçok ırktan, dinden insan; kardeş gibi, birarada;
Yaşayıp da gittiler hep, İNSANLIK erdi murâda...

Ne vakit ki, Osmanlı 'nın bozulup döndü kaderi;
Bin çeşit fitne soktu araya gâvurun pederi...
Kâfir kral, kâfir çarlar, para ile, asker ile;
Destekleyip, canavara döndürdü her birâderi...

Biz dedikçe ÂDEM / HAVVA neslindeniz, kardeşiz hep...
Kanlı gözlerle baktılar, öldürdüler, bilâ-sebep...

Asırlardır; müslim, kâfir birarada yaşıyorken...
Kader birliği ederek engelleri aşıyorken...
Nîmet ve külfetleri adâletle paylaşıyorken...
Ondokuzuncu asır, fitnenin son dönemi oldu;
Hangi deri yağır olmaz, hiç durmadan kaşıyorken...?

''Şark Meselesi''ni uydurup; birleşti, ant içtiler...
Pîr-i fânî Osmanlı 'ya, ölmeden kefen biçtiler...

''Doğu Sorunu''denilen, uyduruk, sinsî, mesele;
Osmanlı 'yı baştan sona kaptırdı bir büyük sele...
Kuzu gibi sâkin yaşıyan, kaç çeşit millet varsa;
Birdenbire kurt kesilip, azdı kudurdu, meselâ:

Yunan, Girit isyanları, Bosna, Hersek ve Karadağ...
Sırp ve Bulgar isyanları; pekçok canı koymadı sağ...
Her tür insan birlikteydi, çözüldü de gitti o bağ...

Osmanlı 'ya diş bileyen, haçlı kaç cins devlet varsa;
Düşündüler ki: dağılır, içinde yangın çıkarsa...
Her bir KARADİNLİ 'yi, kandırıp, isyân ettirdiler;
Yandıkça koskoca ülke, onlar topladılar parsa...

Salam doğrar gibi, dilim dilim, kesip ayırdılar...
Hak adâlet yoktur deyip, kâfirleri kayırdılar...

Ortada bir pasta vardı, muhayyel, büyük bir pasta...
Ona sâhip olan kişi, çok evvelden beri hasta...
Canavarlar dediler ki, bizim olsun bu yiyecek;
Büyük parça benim olsun ve sunulsun altun tasta...

Bu pastayı yedirmeyen, paydaki anlaşmazlıktı...
Kâfirin pasta sandığı, aslında sivri kazıktı...

Son üç asır, devlet gücü, kuruyan bir nehir oldu...
Kâfir batı, sel hâlinde, aktı TÜRK yurduna doldu...
Fitne / fesat, noksan hasat, yedi tüketti devleti;
Cihân'a baş eğdirenin, günden güne rengi soldu...

Etrâfında bin köstebek yuva yapan yaşlı çınar;
İçten içe çürür gider, bir yıldırım düşer yanar...

Osmanlı 'ya bir kerecik yardım eden, birkaç devlet;
Büyük bir pişmanlığın içine düştüler nihâyet...
''Kırım Harbi'' sonrasında, Moskof 'lara yanaştılar;
En keskin dişli canavar, Osmanlı 'yla oldu halvet...

Rus'u, ya da İngiliz'i; azgın birer düşman idi...
Dost görünen nâmert aslan, ânîden KIBRIS 'ı yedi...

Osmanlı tek...karşısında, azgın, kızgın yedi devlet...
Bâzen; ikisi üçü, bâzen hepsi eyledi savlet...
Denizden ve karadan, çok fazla askerle, silâhla;
Saldırdılar canavarlar, bulunmuyordu merhâmet...

Silâhlar müthiş, hasımlar kudurmuş, ortalık mahşer...
Mermi fırlatır erleri, yere parçaları düşer...
Şehit olanlar kurtulur, yaşıyanlar yarım yaşar...

Türk 'ü doğradıkça coştular, ayırdıkça coştular...
En sonunda Ermeni'ler de ayrılığa düştüler...
Kudurdular ve azdılar, haçlı fitnesine kanıp;
Yakıp, yıkıp, öldürüp; vahşet sınırını aştılar...

Rus askeriyle birlikte; müslüman, Türk katlettiler...
Nâçâr; yurttan sürüldüler, çok uzaklara gittiler...

Aradan çok zaman geçti, yok olmadı nefretleri...
Türkiye 'nin, suikasta uğradı nice fertleri...
Büyükelçi, konsoloslar, katledildiler her yanda;
Dünyâ 'nın her yöresinde TÜRK öldürmekti dertleri...

Doğu Anadolu 'muzu gasp için haltlar yediler...
Öldürenler onlar iken, soykırım oldu dediler...

Haçlı 'ların yaptığını yapmaz kobra ve engerek...
Söz anlatılmaz onlara, uysal olup, baş eğerek...
Her bir gâvur, desîseci, komplocu ve edepsizdir;
Yüzüne kara çalarlar, gülerler, ayna vererek...

YÜCE ALLAH 'dan dilerim, TÜRK yükselsin, göğe değsin...
Ona tuzak kuran kâfir, zebun düşüp, boyun eğsin...

Dost görünen, sahtekârdı; aslında o da düşmandı...
Bizden bâzı mert hödükler, dostluklarına inandı...
Anlaşarak, müştereken, düşmanlarla savaştılar;
Yenildiler, yokolmaya ramak kalmış bir zamandı...

ALLAH acıdı Türk 'lere, yeni bir güneş doğdurdu...
Emperyalist haçlı'lara lokma etmedi öz yurdu...

Türk 'ler çok devlet kurmuş, yıkılmış, yeniden kurulmuş...
Saldıran her nâmert düşman; kahredilip, durdurulmuş...
Dininden ve îmânından kopmadıkça da yokolmaz;
Türk 'e vücut veren toprak, sanki zemzemle karılmış...

MÜSLÜMAN TÜRK; sen çok yaşa, yiğitlerin önderisin...
Dünyâ 'nın; en mert, en sert, en saf cevherden erisin...

Haçlı 'nın bölme işlemi, hiçbir gün, olmaz demode...
Yurtta tek bir millet kaldı, beyni iğfâle âmâde...
Aldanıp da azarlarsa, büyük bir ahmaklık olur;
Huzur, güven, kaçar gider; tasa, keder,kalır sâde...

Dikkat ! ... Dikkat ! ... Dirlik olsun, birlik olsun bu varlıkta...
İnsanız ve kardeşiz hep, fayda yok canavarlıkta...
Dam yanarsa, sıçanlar da yanar,bu damla birlikte...

Canavarlar asrındayız, dünyâmızı sarmış devler...
Sadistçe yakıyorlar, her yanı sarıyor alevler...
Ayakta ne insan kalıyor, ne ağaçlar, ne evler...
İnsanlığın boynuna, sanki, lânet halkası geçmiş;
Sanki, yoketme bahsinden verilmekte, tüm ödevler...

Benden başka gören yok mu, üstümüzdeki âfeti...?
İlkten, sona, bu vahşetler Haçlı 'ların mârifeti...