Hacıveli Ağlıyor Şiiri - Harun Reşit Tığlı

Hacıveli'den bir yaprak düştü yere,
Büyüdü,yeşerdi,kurudu,o da en sonunda,
Zamanın acımasızlığında eridi,tükendi,
Tıpkı her yaprak gibi,her canlı gibi,
Her şeyin bir sonu olduğu gibi,
Yere düşen sıradan bir yaprak değildi elbet,
Yere düşen yitik zamanlarda kaybedilen duyguların,
Bitmeyecek olan hayat kavgalarının,
O dost sohbetlerinin aranması,tadılması için,
Bazen yalnız,bazen de arkadaşlarla,
Gidilen,tadılan,yaşanılan bir hacıveli zamanının,
O tatlı,o tonton Oksal Amcanın mekanında aranan,
İçilen bir kadeh,yenilen balık eşliğinde,
Veya sımsıcak demli çayların özünde,
Kayalıklardan esen serin rüzgarlar eşliğinde,
Heleki teypten gelen Müzeyyen Senarlar,Zeki Mürenler,
Ah o efkarlı eski sanat müziği eserlerinde,
Bulunan bir şeyler vardı,
Oksal Amcanın mekanında,
Asmaların altında,çınarların gölgesinde,
Dalgaların sesinde,türk sanat musikisinin esintisinde,
Bundan sonra eski muhabbetlerin tadı olmayacak elbet,
Şimdi hacıveli ağlıyor,koca bir yaprak daha düştü dalından,
Şimdi bir yıldız daha kaydı hacıveliden,abanadan,
Güle güle tonton amca,hacıveli ağlasada,
Bir devir daha kapansada,
Sen hep hatırlanacaksın,hiç unutulmadan.

28.01.2007

Not:Şiirlerimin Kayıt Belgesi Vardır.Her Hakkı Saklıdır.